یادداشت‌ها
03 مرداد 1396 | بازدید: 2367

از ژن برتر تا بابای بند باز

نوشته شده توسط رضا رخشان

در وجود تو هیچ ژن خوب وخاصی وجود ندارد که هیچ، تازه از خیلی ها هم کمتری. اگر بابات پول دار است و موقعیت آن چنانی دارد، باید در هنرهای دیگری جست که بهترین هنرش، بندبازی در بین دو جریان رقیب سیاسی، یعنی اصلاح‌طلبان واصول گرایان است

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

اخیر آقا زاده‌ی محمد رضا عارف درافشانی کرده و دلیل ثروت وجاه و مقام خانواده‌ی خود را وجود ژن خوب وبرتر دانسته است که معنای مخالف آن اینست که افرادی که فاقد این شرایط هستند از برکات چنین ژنی بی بهره‌اند. از جنبه علمی دانشمندان تاکنون دراین باره چیزی نگفته‌اند پیداست که آقا زاده خود به چنین کشف مهمی نائل شده است. اما طفلک گویا هنوز بچه است وصحبتهای محبت آمیز اطرافیانش را در کودکی که به او اینگونه القا کرده اند که، دلبندم تو خاصی، تو بی نظیری، خانواده‌ی عارف چنینند وچنانند. طفلک باور کرده که دلیل تمول و موقعیت خوب پدر، وجود این ژن خوب است که فقط در وجود خانواده هایی مانند عارف است.
اما بچه جان، دروغ بهت گفته‌اند حقیقت را از من بشنو. در وجود تو هیچ ژن خوب وخاصی وجود ندارد که هیچ، تازه از خیلی ها هم کمتری. اگر بابات پول دار است و موقعیت آن چنانی دارد، باید در هنرهای دیگری جست که بهترین هنرش، بندبازی در بین دو جریان رقیب سیاسی، یعنی اصلاح‌طلبان واصول گرایان است. بابای شما خیلی خوب بلد است که بین این دو جناح بند بازی کند و هر دو را راضی نگه دارد. کدام انسانی را در دنیا می‌شناسید که به دریا برود و خیس نشود؟ اگر خیلی از سران و فعالین اصلاح‌طلب بعد از انتخابات جنجال برانگیز ٨٨تاوان‌های سنگین پرداختند آقای محمدرضا عارف که نه تنها تاوانی نپرداخت بلکه عزیز و محترم جریان رقیب هم بود که بهترین مدعا دراین باره، تایید صلاحیت ایشان به‌عنوان تنها اصلاح طلب از سوی شورای نگهبان در انتخابات ۹۲بود. بطوریکه حتا هاشمی رفسنجانی هم نتوانست تایید صلاحیت بگیرد. پدر شما خیلی خوب بلد است که از مردم رای بگیرد وبعد گوشه عزلت نشیند و اندکی در جهت حمایت از موکلینش هم گامی برندارد. این واقع هنر است. که محبوب باشی و هیچ کاری هم نکنی.
این‌هم از بدبختی‌های سیاست در ایران است. اگر رانت دولتی وسیاسی نبود اوضاع من و تو هم مثل هم بود. بابای من کارگر بود بابای تو هیچ نکن سیاسی. همچنین در اثر سیاست‌های اقتصادی مورد حمایت از سوی افرادی مثل پدر شما، مانند خصوصی سازی و کلا لیبرالیزه کردن اقتصاد ایران، من کارگر سه ماه حقوق نگرفته‌ام. بچه‌های من گرسنه‌اند اما پدر شما از ده‌ها جا و سر موقع حقوق می‌گیرد و شما در ناز نعمت زندگی می‌کنید این داستان واقعیست. اما از سوی دیگر، بدبخت مردمی که از فرط بیچارگی و قحط رجال به افرادی مانند پدر هیچ کاری نکن شما، رای می‌دهند که بعدا این‌چنین تحقیر شوند.

بقول گالیله «بدبخت ملتی که بدنبال قهرمان می‌گردد».