کشورهای ترانس آتلانتیک
08 بهمن 1393 | بازدید: 6039

جوانان و مردم فقیر قربانیان اصلی بحران در کشورهای ثروتمند

نوشته: پویان فرد

جوانان و مردم فقیر قربانیان اصلی بحران در کشورهای ثروتمند

این مقاله تنها بیان‌گر بخشی از وقایع و عواقب جهان سرمایه‌داری و بحران سال 2008 است. ارقام و آماری که در این ترجمه آمده، قصدی جز تصویر گوشه‌ی ناچیزی از دنیای سرمایه و تاثیر آن روی زندگی جوان‌ترها ندارد. هر‌چند که این آمار و ارقام واقعی است، اما تنها به‌تاثیراتِ اجتماعیِ بحرانِ اقتصادی 2008-2009 برنمی‌گردد.

بحران اقتصادی در همه‌ی کشورها به‌مراتب بیش‌تر (و چه‌بسا اساساً) بر دوش طبقه کارگر و زحمت‌کشان است تا بر روی دوش جوانانی‌که موقعیت طبقاتی آن‌ها نامشخص است! از این گذشته، تاثیرات بحران از این هم شدیدتر، بر دوش کارگران و زحمت‌کشان در کشورهای  فقیر و در حال توسعه است.

جنگ و فلاکت و نابودی زیرساخت‌های اقتصادی این کشورها در دستور کار بورژوازی ترانس‌آتلانتیک است. البته این حرف به‌این معنا نیست که بورژوازی ترانس‌آتلانتیک کارگران و زحمت‌کشان وطنی را استثمار نمی‌کند، اما چپاول و استثمار در کشورهای فقیر، عقب‌نگهداشته شده و در حال توسعه به‌مراتب بیش‌تر است. در ضمن لازم به‌توضیح است که بورژوازی غرب اساساً برای انباشت سرمایه و تااندازه‌ای هم برای آرام نگهداشتن اوضاع اجتماعی خویش، در تأیید و حمایت عموم جامعه و نیز گستراندن هژمونی طبقاتی‌اش، به‌راحتی دست به‌چپاول و غارت و جنگ‌افروزی در بسیاری از دیگر کشورهای می‌زند. بنابراین، گذشته از آمار و ارقام، معنی دقیق بورژوازی جنگ و نابودی بشریت است.

 

 


ترجمه: پویان فرد
منبع: http://www.inequalitywatch.eu/spip.php?article197&id_mot=87

جوانان و مردم فقیر  قربانیان اصلی بحران در کشورهای ثروتمند

با گذشت زمانْ امروز بیش‌تر قادر به‌ارزیابی از عواقب بحران اقتصادی و اجتماعی‌ای هستیم که در سال 2008 آغاز شد. قربانیان اصلی این بحران در کشورهای ثروتمند جهان، جوانان و مردم فقیر هستند. نابرابری درآمدها، که پس از توزیع مجدد و پرداخت‌های اجتماعی [مانند مالیات و بیمه‌های اجتماعی] باقی می‌ماند، با بعضی استثنا‌ها، در بسیاری از کشور‌ها ثابت مانده است؛ با وجود این، آن مردمی که در گروه‌بندی مردم فقیر جای می‌گیرند، فقیرتر از قبل شده‌اند.

تحول در‌آمدها از سال 2007

OECD («سازمان هم‌کاری اقتصادی و توسعه») می‌گوید که میانگین نابرابری درآمد‌های خالص در تمام کشور‌ها ثابت مانده است. میانگین ضریب جینیِ[1] 0.315 در سال 2011، در برابر 0.314 در سال 2007 [تقریباً بلاتغییر مانده] است. طی همین دوره، میانگین درآمدِ 10% بالایی‌ها در مقایسه با 10% پایینی‌ها، از 9.3 به 9.7 افزایش داشته است.

با وجود این، این ثبات در هرکشوری ناشی از ‌تحولات متفاوتی است. در برخی از کشورها، به‌عنوان مثال پرتغال، کاهش نابرابری درآمدها به‌این ‌صورت است: درحالی که ضریب جینی از 0.364 به 0.341 کاهش یافته،  نسبت فقیر و ثروتمند نیز از 9.9% در برابر 10.6% کاهش داشته است. در مقابل کشورهایی هم‌چون اسپانیا، یونان و هم‌چنین فرانسه از جمله‌ کشورهایی هستند که افرایش نابرابری درآمد‌ها در آن‌ها از دیگر کشورها بیش‌تر بوده است. ضریب جنینی در فرانسه از 0.293 به 0.309 و نسبت بین فقیر و ثروتمند از 6.8 به 7.4 افزایش یافته است. با این حال، قابل توجه‌ترین افزایش مربوط به‌اسپانیا است: ضریب جینی با افزایش چهار ممیز تغییر درصدی (یعنی افزایش 0.038 ضریب جینی) از  0.306 به 0.344 رسید، در حالی که نسبت بین فقیر و ثروتمند از   10.8% به 13.4% افزایش داشته است.

the Gini coefficient increased by 4 points of percentage (0.306 to 0.344) while the ratio rose from 10.8 to 13.4.

 jawanan1

 

بین سال‌های 2007 و 2011 تمام کشور‌های عضو «سازمان هم‌کاری اقتصادی و توسعه»، کمابیش شاهد کاهش در‌آمد خانوارها برحسب معیار‌های واقعی بودند. اما این آمار حاکی از این است‌که فقیرترین‌های جامعه با سرعت بیش‌تری فقیر می‌شوند: هر‌چند که 10% از ثروتمندترین‌های جامعه نیز درآمدشان کاهش ‌یافت، اما 10% فقیرین‌های جامعه 1.6% از درآمدشان پایین آمد که دو برابر کاهش درآمد ثروتمندترین‌هاست. در تمام کشورهایی که شاهد رشد نابرابری هستیم، علت آن افزایش شدیدترِ فقر در میان محرومان جامعه است.

jawanan2

تغییر تدریجیِ استانداردهای زندگی بر حسب سن

بحران اجتماعی و اقتصادی باعث کاهش استاندارد‌های زندگی برای تمامی سنین شده‌است، مگر برای مسن‌ترین‌ها. به‌طور میانگین گروه‌های سنی بالای 65 سال از عواقب بد بحران در امان ماندند: استانداردهای زندگی‌شان بین سال‌های 2007 و 2011 به‌طور میانگین سالانه 0.9% افزایش یافت. در مقابل [چنین وضعیتی] جوان‌‌ها ـ‌گروه سنی بین 18 تا 25‌ـ کسانی بودند که بیش‌ترین کاهش درآمد را متحمل شدند. [میانگین] کاهش درآمد خالص در کشور‌های عضو «سازمان هم‌کاری اقتصادی و توسعه» 1% است، درصورتی که همین کاهش برای سنین بین 26 تا 65 0.7% است.

دوباره قابل ذکر است که دگرگونی تدریجی درآمدها در هرکشوری متفاوت است. در فرانسه، آلمان و امریکا  وضعیت باثباتی برقرار است. ]برای مثال،] استاندارد زندگی برای جوانان در اسپانیا چهار ممیز تغییر درصدی کاهش داشت، درصورتی که برای مسن‌ترها بلاتغییر ماند.

in Spain for example the youth standard livings decreased by 4 percentage points while the older one is the only to not have decreased.

 jawanan3

گرچه کاهش درآمدها تااندازه‌ای نتیجه بحران اقتصادی است؛ اما در واقع، این پدیده‌ای بلند مدت است. در فرانسه همانند تمام کشورهای عضو «سازمان هم‌کاری اقتصادی و توسعه» جوان‌ها، مسن‌ترها را به‌عنوان گروهی در وضعیتی نامناسب برآورد می‌کنند که بیش‌ترین نگرانی را در مورد پول دارند.

 jawanan4

 


 

 

پانوشت:

[1] ضریب جینی یک شاخص ترکیبی است. عدد صفر به‌معنای توزیع و برابری کامل درآمدها است، به‌این معنا که تمامی افراد جامعه درآمدی برابر دارند؛ و عدد یک اشاره به‌وضعیتی دارد که حداکثر نابرابری در جامعه حکم‌فرماست و در‌آمدها تنها به‌یک شخص می‌رسد.