تصویری که در این نوشتهی کوتاه از زندگی مردم شرق اوکراین ارائه میشود، ضمن اینکه واقعی است؛ اما از حقیقت بهدور است. این تصویر تا آنجا که مصیبتهای این مردم و درعینحال قدرت همبستهی آنها با رزمندگان سنگرهای دونتسک و دنباس را در جنگی ناخواسته، تحمیلی و با استفاده از دستجات فاشیستی، در زیر قبای دموکراسی اشارهوار تصویر میکند، واقعی است؛
مقدمهی ویراستار
تصویری که در این نوشتهی کوتاه از زندگی مردم شرق اوکراین ارائه میشود، ضمن اینکه واقعی است؛ اما از حقیقت بهدور است. این تصویر تا آنجا که مصیبتهای این مردم و درعینحال قدرت همبستهی آنها با رزمندگان سنگرهای دونتسک و دنباس را در جنگی ناخواسته، تحمیلی و با استفاده از دستجات فاشیستی، در زیر قبای دموکراسی اشارهوار تصویر میکند، واقعی است؛ اما در آنجا که حرفی از خواستهها، حقانیت این خواستهها و بهویژه سلحشوریهای کارگران و زحمتکشان سنگرنشین در شرق اوکراین حرفی نمیزند، حقیقی نیست. اهمیت این یادداشت کوتاه در این استکه در سایتی منتشر شده که بهشدت برعلیه مبارزان دونتسک و دنباس است. گاه شدت واقعیت آنقدر زیاد است که پرتو خودرا از لابلای چشمبندهای چرمی هم بهچشم و کلهی کسانی میکوبد که از دیدن واقعیت رویگرداناند.
نوشته: کلمنت زامپا
ترجمه: ناصر فرد
ویراستار: محسن لاهوتی
منبع: http://news.yahoo.com/donetsk-homeless-ukrainians-loathe-kiev-government-194207519.html
آژانس خبری AFP، دونتسک (اوکراین) ـ سرگئی با وجود بیش از سه ماه زندگی در یک انبار کوچک در دونتسک، شکایتی از گلولهباران مکرر و یا کمبود آب ندارد. او در عوض همهی اینها، خشم بسیار شدید خود را برای کشورش نگهداشته است: اوکراین.
درحالیکه معدنچی 56 سالهی سابق با خشم در مقابل تُشک خاکیای که روی آن میخوابد، ایستاده و همسرش با لبهای چروکیده بهاو [شوهرش] نگاه میکند، میگوید: «این ارتش اوکراین است که تمام این آسیبها را رسانده است».
«دولت حقوق بازنشستگی ما را پرداخت نمیکند»، صدای او بلندتر میشود و میگوید: «من اوکراینی هستم، اما اوکراین کارهای نادرست بسیاری برعلیه من انجام داده است».
سرگئی و سه نفر از اعضای خانوادهاش، بههمراه دهها تن دیگر زیر ساختمانی زندگی میکنند که قبلاً بهعنوان مرکز فرهنگی دونتسک مورد استفاده قرار میگرفت، [اما اکنون] پایگاه جداییطلبان طرفدار مسکو در شرق اوکراین است که با نیروهای [دولت] اوکراین در حال نبرد هستند.
اینها جزو آن 970,000 نفری هستند که طبق برآورد سازمان ملل طی 7 ماه نبرد در شرق اوکراین [از کار و زندگی خود] آواره شدهاند؛ اغلب این آوارگان بهسوی مرزهای روسیه روان شدهاند.
همانطور که جنگ وارد اولین زمستان سخت خود میشود، آژانسهای کمکرسانی نیز قدم پیش میگذارند تا در در پناه آتشبسی که بارها نقض شده، بهآوارگان داخلی که شمارشان حدود 460,000 نفر است، کمک کنند.
بسیاری از کسانی که با سرگئی در دخمههای زیرزمینی زندگی میکنند، در ابراز بیزاری از کشور خود با او شریک هستند و بهکمکهای شورشیان طرفدار روسیه تکیه کردهاند.
لیوبوف دومیانوا گلولهباران شدید و گستردهی روزِ چهارشنبه را بهیاد میآورد که با دو دختر و نوهاش، بههمراه 20 نفر دیگر، در اطاقیکه زندگی میکند، پناه گرفته بود.
او در یک کلام گفت: «وحشتناک بود».
زن 62 سالهای از جداییطلبان جمهوری خودخوانده دونتسک برای تهیه مواد غذایی و کمکهایی که بهاو میکنند، سپاسگزاری میکند.
او با ترسی که از ارتش اوکراین دارد، میگوید: آنها میآیند، «آنها برای کشتن ما میآیند».
ـ برای زندگی کودکان بهپول نیاز هست ـ
در گوشهی دیگر شهر، تاتیانا سامارینا، پس از تبادل آتش بسیار سنگین بین نیروهای دولتی و شورشیان در نزدیکی فرودگاه و ترک خانهاش، با دو نفر دیگر در یک اتاق دانشجویی پناه گرفته است.
او میگوید: آنها ([نیروهای دولتی] اوکراین) میتوانند دنباس را فراموش کنند. ما هرگز با آنها نبودهایم. در دونتسک، ما از جداییطلبان حمایت میکنیم.
فضای زندگی اینها با وسایل ناچیز و کهنهای پُر شده است: سه تختخواب، سه صندلی و یک کمد. اما شورشیان غذا و پوشاک رایگان برایشان تهیه میکنند.
در داخل ساختمان هشت طبقهی صورتیرنگ ـنهایتاًـ حدود 50 اتاق برای این مردم آواره درنظر گرفته شده است.
مارینا شریسلیوا، 26 ساله، از ماه جولای که [جنگ وادارش کرد که] خانهاش را ترک کند، بههمراه شوهر و بچههایش در این ساختمان زندگی میکند.
او میگوید: روزهای خود را با نگهداری از بچهها میگذراند.
این خانواده زندگی را با روزی 50 هْریونا (معادل 3 دلار یا 2.5 یورو) سر میکنند.
با همهی اینها، مارینا بهکمکهزینهای که شورشیان، پس تولید سومین بچهاش، بهاو قول دادهاند، امیدوار است؛ نوزاد ظریف و کوچکی که با آرامش در گهوارهی گوشه اتاق خوابیده است.
او درحالی که مدارک تولد نوزادش را محکم و با دقت در دست گرفته، میپرسد: «تو میدانی ما چه زمانی پول نوزاد را میگیریم»؟