هوس سفر نداری ز غبار این بیابان؟

23 خرداد 1396 | بازدید: 2734

هوس سفر نداری ز غبار این بیابان؟

نوشته شده توسط رضا رخشان

abbas.fard

تلاش جهت شرکت در اجلاس ای ال او با چه هدفی صورت می گیرد؟در سالیان اخیر طیف مختلفی از فعالین داخلی وخارجی ،سعی نموده اند تا در اجلاس ای ال او شرکت کنند.دامنه این خواست ،حتا شامل افراد سوپر انقلابی چپ که کلا با این سازمان بین المللی مخالفند هم میشود.من نمی دانم دلیل دخیل بستن این عده ،به سازمان جهانی کار چیست؟

و اصولا ازین نهاد بین المللی آنهم در زمانه اقتدار مناسبات سرمایه داری ،چه انتظاری میتوان داشت؟ایا درین سازمان راست کارگری ،مبتنی بر اصل سه جانبه گرایی ، کسی به یک یا دو کارگر اعزامی از ایران بهایی می دهد؟یعنی از هیئت های دولتها وسرمایه داران که در کشورهای متبوع خودشان ،حقوق کارگران رعایت نمیشود و استثمار سرمایه داری بشدت در جریانست قرار است که برای طبقه کارگر در ایران چه دلسوزی و پیامهای حمایتی صادر کنند؟ و این دلسوزی چه بدرد ما می خورد؟ از هیئت های کارگری که وابسته به اتحادیه های بزرگ کارگری که درین اجلاس حضور دارند کاری برنمی اید چه برسد به حضور یکی دو نفر.بنظر من نفس اعلام چنین حرکتی ،هم از جنبه تبلیغاتی صورت می گیرد وهم بحثهای قدیمی هژمونی کارگری که عده ای درین رابطه علاقه وافری به آن دارند مطرح میباشد. در شرایطی که از پراتیک کارگری،کسانی فقط به بخش خبری ورسانه ای آن(بخوانید واویلا کردن در مورد زندگی کارگری در ایران ) علاقه دارند چنین تلاشهایی را میتوان درین رابطه ارزیابی کرد. وگرنه از دیگ ای ال او قرار است که چه چیزی به نفع کارگران درآن بجوشد؟دنیای عجیبیست.از تمامی حرکتها و پراتیکهای کارگری در زندگی مادی ما ،فقط نقشی مانده است که بیشتر نمایشی ست تا واقعیت زندگی کارگران. گاهی وقتها ،دنیا و خواسته های کارگران در ایران ، بسیار دورتر از حرکتهای برخی از فعالین کارگریست.کارگر ایرانی نمی داند که آی ال او چی هست و بدرد چی می خورد. زندگی آنها مبتنی بر مولفه های عینی و واقعیست و کار خودشان را انجام می دهند.از آی ال او کاری ساخته نیست. کسانی که درین وادی حرکت می کنند جدا از میزان وفاداری به ارمانهای طبقه کارگر،آب در هاون می کوبند.ای ال او ،خودش در جایگاه متهم ایستاده است.

با آرزوی دنیایی انسانی تر

رضارخشان

23/3/1396

یادداشت‌ها

نامه‌ی سرگشاده‌ی دانشگاهیان هلند به‌رؤسای آموزش عالی

به‌مدیران تمامی مؤسسات آموزش عالی در هلند:

ما کارکنان، پژوهشگران و فارغ‌التحصیلان کالج‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی سراسر هلند، این نامه‌ی سرگشاده را برای شما می‌نویسیم تا شما به‌رعایت موارد زیر فرابخوانیم:

الف) به‌رسمیت شناختن نسل‌کشی مداوم مردم فلسطین و پایبندی به‌مسئولیت اخلاقی ناشی از آن، [که چیزی جز] قطع رابطه با همه‌ی مؤسسات، پروژه‌ها و شرکت‌هایی است که به‌نوعی با این نسل‌کشی همکاری می‌کنند.

ب) تلاش برای پایان دادن به‌خشونت پلیس در محوطه‌های دانشگاهی هلند.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وپنجم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل‌وچهارم

وضعیت بیرون آمدن من هم با همین ترتیب بود. اسمم را که صدا زدند به سمت در رفتم. در که باز شد گویی به مسیلی رانده شده باشم به سمت بالا سوق یافتم و با فاصله کمی بردوش این و آن قرار گرفتم . مردم شعار می دادند و بر زندانی سیاسی درود می فرستادند. و زندانیان نیز شعار می دادیم و به «خلق قهرمان» درود می فرستادیم. فاصله عرض میدان که چند ده قدمی بیش نبود به کندی می گذشت. وقتی از میان جمعیت قدم به قدم می گذشتیم با دست دادن بسیاری در نزدیکی خود مواجه می شدیم. مهر و عطوفتی در که پاداش قهری بود نسبت به دستگاهی که این بند را زاده بود داشتیم و اینک این بند گسسته بود.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وچهارم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل‌وسوم

در یک برنامه تلویزیونی طراحی شده (آنطور که در روزنامه های آن دوران ضبط است 342 نفر) را بطور نشسته در یک سالنی به نمایش گذاشتند. یکنفر بیانیه ای را از روی کاغذی (چنانکه بیاد می آورم منوچهر مقدم سلیمی)خواند و اعلام «برائت» از گذشته و «سپاس از مراحم مولوکانه» در بخشودگی «جرایم» و پیشینه شان را اشاره کرد و در پایان یک صدای ضبط شده ای بروی تصویر می آمد که گویا این عده دارند میگویند «سپاس آریا مهرا».

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وسوم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهلم‌ودوم

ساواک برای پائین نگهداشتن آمار زندانی ها ما را به زندان عادی فرستاده بود. صلیب سرخ از طرقی پیگیر شده بود. برای همین دوباره مارا بزندان عمومی (شماره یک) برگرداند. در بار دوم بازدید صلیب سرخ در بند شش زندان شماره یک قصر بودم.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌ودوم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل و یکم

درزمان نسبتا طولانی که در این بند بودم چند بار رسولی سر بازجویی که گویا ریاست بر زندانیان و نظارت بر امور و کنش هایشان را به او سپرده بودند به بازدید از بندها آمد. همه را در راهرو به صف می کردند و او در برابر برخی می ایستاد و لوقوضی می گفت و تحدیدی می کرد. فضای آن روزها بشدت متاثر از کشتارها بود و عموما کسی با او بنرمی برخورد نمی نداشت.

ادامه مطلب...

* مبارزات کارگری در ایران:

* کتاب و داستان کوتاه:

* کارگاه هنر و ادبیات کارگری

* ترجمه:

* گروندریسه

کالاها همه پول گذرا هستند. پول، کالای ماندنی است. هر چه تقسیم کار بیشتر شود، فراوردۀ بی واسطه، خاصیت میانجی بودن خود را در مبادلات بیشتر از دست می دهد. ضرورت یک وسیلۀ عام برای مبادله، وسیله ای مستقل از تولیدات خاص منفرد، بیشتر احساس میشود. وجود پول مستلزم تصور جدائی ارزش چیزها از جوهر مادی آنهاست.

* دست نوشته های اقتصادی و فلسفی

اگر محصول کار به کارگر تعلق نداشته باشد، اگر این محصول چون نیروئی بیگانه در برابر او قد علم میکند، فقط از آن جهت است که به آدم دیگری غیر از کارگر تعلق دارد. اگر فعالیت کارگر مایه عذاب و شکنجۀ اوست، پس باید برای دیگری منبع لذت و شادمانی زندگی اش باشد. نه خدا، نه طبیعت، بلکه فقط خود آدمی است که میتواند این نیروی بیگانه بر آدمی باشد.

* سرمایه (کاپیتال)

بمحض آنکه ابزار از آلتی در دست انسان مبدل به جزئی از یک دستگاه مکانیکى، مبدل به جزئی از یک ماشین شد، مکانیزم محرک نیز شکل مستقلی یافت که از قید محدودیت‌های نیروی انسانی بکلى آزاد بود. و همین که چنین شد، یک تک ماشین، که تا اینجا مورد بررسى ما بوده است، به مرتبۀ جزئى از اجزای یک سیستم تولید ماشینى سقوط کرد.