جغد شوم جنگ

04 ارديبهشت 1395 | بازدید: 5648

جغد شوم جنگ

نوشته: پویان فرد

pouyan.fard

30jul2014---o-palestino-bushra-shanan-25-designer-grafico-disse-que-ja-tinha-notado-que-em-muitas-imagens-das-explosoes-aparecem-formas-e-formas-no-ceu-entao-viu-que-alguns-artistas-em-gaza-estavam-1

کاری از کارگاه هنر و ادبیات کارگری: به امید این‌که طبقه‌ی کارگر همه‌ی کشورهای جهان در برگذاری جنبش اول ماه می گامی در مقابله با شکم سیری ناپذیر جنگ بردارند؛جنگی که می‌رود تا جهان را ببلعد.

چنان جغد شومی صدا می‌کنی چنان زوزه‌ی مرگ فنا می‌کنی

تو جنگی و بمبی و مرگ و عذاب تو سودت ز خونم بنا می‌کنی

منم کودک سوری و بر تنم ز چنگال سودت شده هر غمم

منم اهل بغداد و در اضطراب تو آسوده‌خاطر، تو راحت بخواب

تو سرمایه‌دار و منم کارگر تو ویران‌گر خانه‌ی من دگر

تو سوداگر خون هر کودکی من آغازگر راهی از نو دگر

تو سرمایه‌دار و منم کارگر که ویران کنم زین بنایت دگر

بسازم ز دستم ره عشق را کنم جاودانه ز انسان دگر

فلسطین چو لبنان حلب یا که شام بسوزد در آتش نگیرد تمام

زسود است زسهم است زغارت که جنگ چنان است که دارد چنین قهر دوام

پدر مرده و مادرم غرق خون تنم آسی و درد من نا تموم

ز روئیای کودک چه مانده به جا ز عصیان ز فریاد ز بیداد و داد

پرولتر نداری تو جایی وطن وطن باشد آنجا که نیست زجر تن

در آنجا که سازی تو تاریخ نو در آنجا رها سازی زنجیر تن

پرولتر تا باید کنی چاره‌ای مگر مانی تنها تو آواره‌ای

بسازی زاین باره حزبی دگر برای من و ما و کل بشر

در ایران چو کابل که هست فقر و جنگ در اوکراین که خونتای دارند تنفگ

در این شومی و ترس و عذاب پرولتر فراخوان، رها کن تو انسان از این التهاب

پرولتر تو دانی چاره‌ی این درد را رها کن ز خویشتن بند زنجیر فقر را

رها کن ز خویشتن فروش نیروی کار بنا کن به پا کن جهانی دگر پر انفتخار

دیدگاه‌ها

0 #1 حمید رضا بوستانی 1395-09-30 03:11

به جغدجنگ بگویید
کبوتران آشتی
مرغان بسمل نیستند
آنها از کرکسها بیزارند
حتی به منقارشان اگر
شاخه های زیتون باشد.
حمید رضا بوستانی / زیرچترشعر zirechatresher

بازآوری فهرست دیدگاه‌ها

نوشتن دیدگاه

JComments

یادداشت‌ها

خاطرات یک دوست ـ قسمت سیزدهم

دو پاراگرافِ آخر از قسمت دوازدهم

بتول خانوم نوعی خاص از «پیشهوری» از جنس کارخانگی را داشت. مسئول رتق و فتق کار حداقل سه چهار زن کارگر خانگی دیگر و یکی/دو نفر آدمِ پاره‌وقت در خانه/کارگاه خودش بود. از همین‌رو، عمری از لحاظ سیاسی محافظه‌کار بود. در هر دو رژیمْ اربابی که چهل سال برایش کار دستمزدی کرده بود، یک بازاری خیلی سنتی بود که از حامیان عقیدتی مؤتلفه بود؛ و از «کمونیست» بودن من در زندانِ قبل از بهمن 57 مطلع شده بود. اما از بتول خانوم وضعیت سیاسی واضح‌تری داشت. او طرف‌دار و حامیِ مالیِ خمینی شده بود. و شاید از قبل هم بود، اما عمه‌جونِ من نه خمینی را تائید می‌کرد و نه شاهی بود. فقط در سال 76 یکبار رفت و به‌خاتمی رأی داد. آن‌هم فقط در دور اول. چون در دور دوم از او هم برگشت.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت دوازدهم

آخرین پاراگراف قسمت یازدهم

نمی‌دانم چرا در سری دوم بهتخت بسته شدن یاد ننه سادات افتادم. به‌نظرم می‌آمد که میارزد در راهی کتک بخورم که مردمانی چون ننه سادات در حقارت و رنج زندگی نکنند. عجب معجزهای کرد این نظرورزی نوع دوستانه من. بعدها برای چند نفر در زندان تعریف کردم. بهروز نابت که خیلی به‌من نزدیک بود، دستم را با مهر فشرد. و از چند ماه (جیره‌ی) شلاق خوردنش برایم حرف زد. گرمی ادراکش عجب چسبید. روزهای بعد همراهم تجسم ننه سادات بود و تابآورنم را سهل می‌کرد. بعد از سیزده روز من بُردم. «هیچ» اطلاعاتی لو نرفت! سرافراز بودم و سپاسگذار ننه سادات.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت یازدهم

اولش شروع کردم به‌شمردن کابل ها به‌کف پا: چهل و هشت... پنجاه‌ونه. اولین ضربات خیلی تحریکات شدیدتری داشت. یاد پابرهنه راه رفتن در کوه می‌افتادم. نوع کابل و زننده‌ی کابل عوض شد. این یکی تحملش سخت‌تر بود: سی و دو... فریادْ کمکی نمی‌کرد، عصب ها تاب نمی آورد. چندجا پوست کنده شده بود. چشمم تار شد. نفسم رفت... سطل آبِ سرد را که ریخت روی سرم چند قولوپ آب را فرو دادم. به‌سرفه افتادم. آب از حلقم به‌نای رفته با درد از بینی بیرون آمد. چشمانم باز شد. دو نفر کابل به‌دست داشتند. یک نفر که اول با کابل نازک می‌زد بیرون رفته بود. کابل زنِ دوم که با کابل وسطی می‌زد و یه نفر هم با کلفت‌ترین کابلْ عرق کرده و پائین تخت ایستاده بود. دو نفر دیگر مشغول بازکردن دست و پا بودند. یکی دیگر هم از در بیرون می‌رفت. پایم را حس نمی‌کردم. سنگین و متورم بود. باورم نمی‌شد. چقدر زود گشت.

ادامه مطلب...

دست‌ها ازآسانژ کوتاه! آسانژ و امپراتوری کنترل

اگر آسانژ را مجرم شناختند به این دلیل است که چشمان ما را به روی جنایات جنگی آمریکا باز کرد، چون دستورات شکنجه زندانیان گوانتانامو یا ویدئوی قتل ۱۱ غیرنظامی از جمله دو گزارشگر رویتر را وقتی بالگردهای اِی اِچ ۶۴ آپاچی خیابانی در عراق را به آتش کشیدند، به ما نشان داد.

ادامه مطلب...

شعری که شعر نیست!

می‌ترسم از این‌که شعرم توانمند نباشد؛

در حضور دیگران ارجمند نباشد؛

در بیان دردِ این توده‌ی عظیمِ فرودستانْ حقیقت‌مند نباشد؛

ترسم از آن است که،

ادامه مطلب...

* مبارزات کارگری در ایران:

* کتاب و داستان کوتاه:

* کارگاه هنر و ادبیات کارگری

* ترجمه:

* گروندریسه

کالاها همه پول گذرا هستند. پول، کالای ماندنی است. هر چه تقسیم کار بیشتر شود، فراوردۀ بی واسطه، خاصیت میانجی بودن خود را در مبادلات بیشتر از دست می دهد. ضرورت یک وسیلۀ عام برای مبادله، وسیله ای مستقل از تولیدات خاص منفرد، بیشتر احساس میشود. وجود پول مستلزم تصور جدائی ارزش چیزها از جوهر مادی آنهاست.

* دست نوشته های اقتصادی و فلسفی

اگر محصول کار به کارگر تعلق نداشته باشد، اگر این محصول چون نیروئی بیگانه در برابر او قد علم میکند، فقط از آن جهت است که به آدم دیگری غیر از کارگر تعلق دارد. اگر فعالیت کارگر مایه عذاب و شکنجۀ اوست، پس باید برای دیگری منبع لذت و شادمانی زندگی اش باشد. نه خدا، نه طبیعت، بلکه فقط خود آدمی است که میتواند این نیروی بیگانه بر آدمی باشد.

* سرمایه (کاپیتال)

بمحض آنکه ابزار از آلتی در دست انسان مبدل به جزئی از یک دستگاه مکانیکى، مبدل به جزئی از یک ماشین شد، مکانیزم محرک نیز شکل مستقلی یافت که از قید محدودیت‌های نیروی انسانی بکلى آزاد بود. و همین که چنین شد، یک تک ماشین، که تا اینجا مورد بررسى ما بوده است، به مرتبۀ جزئى از اجزای یک سیستم تولید ماشینى سقوط کرد.