خصوصی سازی هفت تپه و امنیتی کردن آن؟

02 تیر 1396 | بازدید: 2471

خصوصی سازی هفت تپه و امنیتی کردن آن؟

نوشته شده توسط سندیکای هفت تپه

abbas.fard

در سالهای اخیر بحث اجرای متم اصل 44 قانون اساسی ،ورد زبان همه سیاستمداران و اقتصاددانان ایران بوده است. گویی اجرای این اصل تنها راه نجات اقتصاد ایران از گردنه نابودیست.اما اجرای تاکنونی آن، بهمراه نتایج حاصله،جای هیچ شکی برای عموم کارگران باقی نگذاشته است که این اصل ،خانه خراب کن معیشت و آجر کردن نان کارگران است.

حالا هی آقای روحانی مرتب تکرار کند که این اصل در گذشته درست اجرا نشده است و کار ما درست است ،پیدا کنید پرتقال فروش را. کارگران کجای ایران از موهبات این اصل برخوردار شده اند؟ چه ثمری بجز ورشکستگی کارخانجات واخراج فله ای کارگران ،بهمراه داشته است؟ البته ناگفته پیداست که کارفرماها و سرمایه داران منتفعین واقعی این سیاست بوده اند. اما در هفت تپه اوضاع ما کارگران در وخامت شدیدی بسر می برد. تاخیرهای مکرر حقوقی، عدم پرداخت سهم بیمه کارفرما موجب شده است که دفترچه های بیمه تامین اجتماعی کارگران بی اعتبار باشند. استخدام کارگر به روش قرار داد سفید امضا که ستم دیگریست که در حق کارگران هفت تپه شده است واداشتن کارگران به جاسوسی از همدیگر، نصب دوربین های متعدد، بهمراه پهپاد در محیط کارخانه بجهت رصد وشناسایی حرکتهای اعتراضی کارگران، از برکات خصوصی سازی و اصل 44 برای ما کارگران بوده است. از سوی دیگر بدهکاری گسترده کارفرما به تامین اجتماعی موجب شده است که بیش از 340 تن از کارگران، از قبل از عید نوروز در برزخ جانکاهی قرار بگیرند چرا که کارفرما سهم 4 درصدی خود به تامین اجتماعی را پرداخت نمی کند تا این کارگران با وجود ترک کار بازنشسته شوند به عبارت ساده تر نه بازنشسته هستند و نه کارگر ازینجا رانده واز اون جا مانده آنهم بدون هیچگونه حقوقی. همه اینها نمونه های کوچکی هستند از بدبختیهای ما کارگران در هفت تپه. تازه این همه مصیبت نیست بطور مثال در هفته گذشته در اعتراض به عدم پرداخت سه ماه حقوق و دستمزد ،کارگران چاره ای بجز اعتصاب واعتراض نداشتند اما کارفرما در اقدامی تلافی جویانه و غیر انسانی، بیش از30 تن از کارگران را اخراج ویا معلق نمود. یعنی حق خواهی شما با مشت جواب داده می شود ما نمی دانیم که ایا دولت ازین اقدامات غیر قانونی وغیر انسانی که از سوی مالکان جدید شرکت صورت می گیرد، خبر دارد یا نه؟ اما این وضعیت همیشگی کارگران در دوسال اخیر وبعد از واگذاری به بخش خصوصی بوده است. به طور قاطع میتوان گفت که برای پرداخت حقوق و دستمزد در هرماهی، کارگران چاره ای جز اعتراض واعتصاب نداشته اند. این واکنش کارگران در مقابل قانون گریزی، بی خیالی و بی اخلاقی کارفرما صورت گرفته است که بهیچ عنوان داوطلبانه نبوده است. این کارفرما بوده است که موجب پدید آمدن مسائل امنیتی شده است ونه کارگران. آقای روحانی، توسعه سیاسی وحقوق شهروندی پیش کش، ما گرسنه ایم. ما ناامید وبی دفاعیم. احساس ناامنی شغلی ومعیشتی بدترین اتفاقیست که برای یک انسان می افتد. با وجودیکه هر گونه تلاشی در جهت تشکل یابی کارگران(سندیکا) با مانع بلند زندان واخراج روبروست دست های ما بسته است و گرگی در روبرو، که قصد نابودی ما را دارد. بقول سعدی که می فرماید: در شهرما سنگها را بسته اند وسگها را باز.

ما کارگران، خواستار بازگشت شرکت نیشکر هفت تپه به مجموعه دولت هستیم. مالکین جدید نیامده اند تا ما نانی به کف آریم بلکه قصدشان آجر کردن این نان است. و ما چاره ای بجز دفاع از هستی وکیان خود نداریم. این دفاع، دفاع از زندگی، حیثیت و انسانیت ماست. ما خواسته ای بجز حق و حقوق کارگری خویش نداریم.

هفت تپه را دریابید

جمعی از کارگران وپرسنل شرکت نیشکر هفت تپه

تیرماه/1396

یادداشت‌ها

نامه‌ی سرگشاده‌ی دانشگاهیان هلند به‌رؤسای آموزش عالی

به‌مدیران تمامی مؤسسات آموزش عالی در هلند:

ما کارکنان، پژوهشگران و فارغ‌التحصیلان کالج‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی سراسر هلند، این نامه‌ی سرگشاده را برای شما می‌نویسیم تا شما به‌رعایت موارد زیر فرابخوانیم:

الف) به‌رسمیت شناختن نسل‌کشی مداوم مردم فلسطین و پایبندی به‌مسئولیت اخلاقی ناشی از آن، [که چیزی جز] قطع رابطه با همه‌ی مؤسسات، پروژه‌ها و شرکت‌هایی است که به‌نوعی با این نسل‌کشی همکاری می‌کنند.

ب) تلاش برای پایان دادن به‌خشونت پلیس در محوطه‌های دانشگاهی هلند.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وپنجم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل‌وچهارم

وضعیت بیرون آمدن من هم با همین ترتیب بود. اسمم را که صدا زدند به سمت در رفتم. در که باز شد گویی به مسیلی رانده شده باشم به سمت بالا سوق یافتم و با فاصله کمی بردوش این و آن قرار گرفتم . مردم شعار می دادند و بر زندانی سیاسی درود می فرستادند. و زندانیان نیز شعار می دادیم و به «خلق قهرمان» درود می فرستادیم. فاصله عرض میدان که چند ده قدمی بیش نبود به کندی می گذشت. وقتی از میان جمعیت قدم به قدم می گذشتیم با دست دادن بسیاری در نزدیکی خود مواجه می شدیم. مهر و عطوفتی در که پاداش قهری بود نسبت به دستگاهی که این بند را زاده بود داشتیم و اینک این بند گسسته بود.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وچهارم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل‌وسوم

در یک برنامه تلویزیونی طراحی شده (آنطور که در روزنامه های آن دوران ضبط است 342 نفر) را بطور نشسته در یک سالنی به نمایش گذاشتند. یکنفر بیانیه ای را از روی کاغذی (چنانکه بیاد می آورم منوچهر مقدم سلیمی)خواند و اعلام «برائت» از گذشته و «سپاس از مراحم مولوکانه» در بخشودگی «جرایم» و پیشینه شان را اشاره کرد و در پایان یک صدای ضبط شده ای بروی تصویر می آمد که گویا این عده دارند میگویند «سپاس آریا مهرا».

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وسوم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهلم‌ودوم

ساواک برای پائین نگهداشتن آمار زندانی ها ما را به زندان عادی فرستاده بود. صلیب سرخ از طرقی پیگیر شده بود. برای همین دوباره مارا بزندان عمومی (شماره یک) برگرداند. در بار دوم بازدید صلیب سرخ در بند شش زندان شماره یک قصر بودم.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌ودوم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل و یکم

درزمان نسبتا طولانی که در این بند بودم چند بار رسولی سر بازجویی که گویا ریاست بر زندانیان و نظارت بر امور و کنش هایشان را به او سپرده بودند به بازدید از بندها آمد. همه را در راهرو به صف می کردند و او در برابر برخی می ایستاد و لوقوضی می گفت و تحدیدی می کرد. فضای آن روزها بشدت متاثر از کشتارها بود و عموما کسی با او بنرمی برخورد نمی نداشت.

ادامه مطلب...

* مبارزات کارگری در ایران:

* کتاب و داستان کوتاه:

* کارگاه هنر و ادبیات کارگری

* ترجمه:

* گروندریسه

کالاها همه پول گذرا هستند. پول، کالای ماندنی است. هر چه تقسیم کار بیشتر شود، فراوردۀ بی واسطه، خاصیت میانجی بودن خود را در مبادلات بیشتر از دست می دهد. ضرورت یک وسیلۀ عام برای مبادله، وسیله ای مستقل از تولیدات خاص منفرد، بیشتر احساس میشود. وجود پول مستلزم تصور جدائی ارزش چیزها از جوهر مادی آنهاست.

* دست نوشته های اقتصادی و فلسفی

اگر محصول کار به کارگر تعلق نداشته باشد، اگر این محصول چون نیروئی بیگانه در برابر او قد علم میکند، فقط از آن جهت است که به آدم دیگری غیر از کارگر تعلق دارد. اگر فعالیت کارگر مایه عذاب و شکنجۀ اوست، پس باید برای دیگری منبع لذت و شادمانی زندگی اش باشد. نه خدا، نه طبیعت، بلکه فقط خود آدمی است که میتواند این نیروی بیگانه بر آدمی باشد.

* سرمایه (کاپیتال)

بمحض آنکه ابزار از آلتی در دست انسان مبدل به جزئی از یک دستگاه مکانیکى، مبدل به جزئی از یک ماشین شد، مکانیزم محرک نیز شکل مستقلی یافت که از قید محدودیت‌های نیروی انسانی بکلى آزاد بود. و همین که چنین شد، یک تک ماشین، که تا اینجا مورد بررسى ما بوده است، به مرتبۀ جزئى از اجزای یک سیستم تولید ماشینى سقوط کرد.