خیزش، جنبش، انقلاب

07 دی 1401 | بازدید: 627

خیزش، جنبش، انقلاب

نوشته شده توسط مادربزرگی از اصفهان

ـ ماهی جون شما توی یکی از کتاب‌هاتون به‌معانی «جنبش، قیام و انقلاب» پرداختین.

ـ مامان سحر، معانی و مباحث تعریف شده تو کتاب ماهی جون خیلی بیش‌تر از این سه‌تا هستن؛ مثلاً شورش و بلوا هم هست. اما یادم نمی‌یاد از خیزش چیزی گفته باشن. درسته مامان بزرگ؟

ـ آره هدا جونم، یادش بخیر بابا بزرگتون اصرار داشت که من برَم درس بخونم و راجع به‌مباحث جامعه شناسی تحقیق کنم. این‌هم شد که من شدم اولین معلم مردم‌شناسی دانشگاه.

ـ ماهی جون، راجع به‌خیزش بگین.

ـ صابرجون؛ این‌که چرا به‌این حرکات اخیر نام خیزش می‌دن، به‌ماهیت نوآورانه‌اش بستگی داره که با عنوان «زن، زندگی، آزادی» ترکیب خاصی از انواع خواسته‌های آزادی‌خواهانه‌ی کلی رو دربرمی‌گیره؛ این خیزش روی خواستههایی دست گذاشته که خیلی عمومی و ساده هستن، و استبداد نظام اقتصادی و اجتماعیِ سرمایه‌داری به‌همراه استبداد حکومتیای که شکل مذهبی داره، طی دههها مردم رو از حقوق شون محروم کرده. همه‌ی مردم در اجبار حجاب و تبلیغات تحمیق‌آفرین تحت ظلم عمومی قرار گرفتن.

ـ آره خُب، بالاخره مردم صرف نظر از گروه اجتماعی‌شون مریض می‌شن، یا نیاز به‌ورزش دارن، مثلاً خانمهای کارگری که باید در محیط بسته کار کنند. خلاصه همه‌ی مردم اعم از معلم و محصل و کارگر و دکاندار و امثالهم زیر این اجبار حقارت‌باره که همه‌جوره آسیب می‌بینن.

ـ درست می‌گید عزیزای دلم. حجاب به‌آمریت تحقیرآمیز حکومتی تبدیل شده که تصویری حیوانی از انسان ترسیم می‌کنه و در سطح بالای حوزوی و آخوندی هم غرایز حیوانی/طبیعی صِرف رو معادل عاطفه‌ی جنسی آدم‌ها قرار می‌ده. چیزی که در واقع طبیعتی عاطفی داره، اما مسئلهای اجتماعی/انسانی شده هستش. جوریکه زمین تا آسمون با غرایز طبیعی/جنسی فرق داره.

ـ ماهی جون؛ پس بی‌خود نیست که شعارهای («زن، زندگی، آزادی و «مرگبر دیکتاتور») سوگیری آزادی‌خوانه‌ی عمومی و کلی رو بیان می‌کنه؟

ـ آره صابرم، ببین عزیز دلم، همون‌طور که مثلاً مقوله‌ی «جنبش» به‌قشری از اقشارِ یک طبقه (فرضاً کارگران ویا کلاً فرودستان) مربوطه؛ اما جنبش با وجودِ افت‌وخیزهاش تداوم داره؛ و با خیزشی که یک طیف گسترده اجتماعی فراقشری و تااندازه‌ی ‌زیادی فراطبقاتی رو دربَرگرفته تااندازه‌ای فرق داره، که هم شعله می‌کشه، هم تروخشک توش سرکوب می‌شن و می‌سوزن. اما نباید فراموش کرد که خیزش هم تأثیرات فرهنگی و مبارزاتی گاهاً چشم‌گیری از خودش به‌جا می‌گذاره، به‌بعضی امتیازهای ضمنی دست می‌یابه، با تاوان بعضاً بسیار سنگین و خونبار به‌گروهبندی‌های متفاوت و شاید هم نامتجانس تجزیه می‌شه.

ـ مامان سحر، راستش یاد کادر درمان در وضع کارهای خودمون توی بیمارستان افتادم که توی مصیبت کووید با این پوشش و حجاب زورکی چه رنجی می‌کشیدیم. شما تجربه‌ی سختی رو توی اون روزها داشتین؛ اتاق عمل، نیاز به‌سرعت و دقت، و بالاخره کلافگی از پوشیدن مقنعه و سرِ خرِ حراستی‌ها! اما ماهی جون، به‌نظرم ادامه بحث جنبش و انقلاب برامون جالب‌تر و مفیدتره باشه؟!

ـ باشه مادر! گفتیم که خیزش فراقشری/فراطبقاتیه، معمولاً تدارک و رهبری هم نداره؛ اما جنبش‌ها و برخی قیام‌های صرفاً سیاسی، و حتماً انقلاب‌ها که حتی از اقشار و مثلاً طبقات مختلفی هم در آن شرکت دارند، بی‌رهبری که نیستن، هیچ؛ یکی از ارکانش مسئلهی رهبریه. مهم‌تر این‌که در جامعه سرمایه‌داری طبقه‌ی کارگر و مردم فرودست هم تااندازه‌ای هم‌بسته و نسبتاً آگاه به‌این هم‌بستگی نسبیِ مبارزاتیْ پیشتاز انقلابها هستن. البته باید توجه داشته باشیم که مراد از انقلابْ دگرگونیِ نظام اجتماعی و اقتصادی و سیاسیه، و این با صرفِ تغییرات در رژیم سیاسی (مثلاً آن‌چیزی که به‌«رژیم‌چنج» معروف شده) فرق داره!

ـ مثل جنبش روشن‌فکری در اروپا، خصوصاً در فرانسه، ویا قیام‌های دهقانی که نمونه‌‌اش در آلمان و چین هم فراوُنه؟

ـ بله عزیزم؛ اما چیزی که من از بابا بزرگتون یاد گرفتم، اما توی کتابی نیومده، انقلابه، که از نتیجه‌ی هم‌افزاییِ (مؤلفه هایی از) خیزش و جنبش و قیامه.

ـ آهان، راستی، همین اجتماع و ترکیب متغیرها در انقلابات اروپایی و آمریکایی ـ به‌قول ماهی جون «مؤلفه» است که باعث اون تحولات بنیادین در همه‌ی شئون اجتماعی شده!

ـ هدا جون، روسیه رو جا انداختی، خواهری!

ـ آره داداشی، یه طبقه از پائین با گروه‌هایی از یه لایههای میانی مؤلفه‌شون می‌تونه انقلاب رو بسازه. ماهی جون شما بگین!

ـ آره عزیزم در عصر ما روال این‌طوریِ، طبقه‌ی مولدِ بزرگ (یعنی کارگران و زحمت‌کشان) با مبارزه‌ی مستمرش؛ و بعدم (البته نه بلافصل و بلاشرط، بلکه در جریان مبارزه‌ی سازمانی و طبعاً آگاهی‌بخش) گروهبندی‌هایی از اقشار میانی که می‌تونن طرح جامعه‌ی نوین (یعنی: جامعه‌ی آلترناتیو) رو در پروسه‌‌ای ازهم‌گرایی با کارگران و زحمت‌کشان و فرودستان بسازن. توجه کنیم که، قیام امری از جانب توده‌های میلیونیه، و در اولش خاصه‌‌ای شورشی داره؛ تخریب‌گر و ضدسلطه‌ی حاکمه و از جنبه‌ی اقتصادی و سیاسی هم آرمان‌گراست. جنبش ‌اما به‌عنوانِ زمینه‌سازِ و قوام‌بحش قیامْ خاستگاهش همان گروهبندی‌های برخاسته از قشر (یا لایه‌های) میانی است. این گروهها در جریان ابرازِ وجودِ مبارزاتیشون (به‌عنوان روشن‌فکر انقلابی) به‌سوی توده‌های فرودست می‌رن و ضمن هم‌دلی با آن‌ها، از آن‌ها می‌آموزند و دریچه‌ی دست‌آورهای نظری و تاریخی مبارزه‌ی طبقاتی در جهان رو (به‌مثابه‌ی «دانش مبارزه‌ی طبقاتی») مقدمتاً و البته متناسب با اوضاع سیاسی جامعه به‌روی پیشروترین بخش توده‌های مردم بازمی‌کنن تا در جریان مبارزه تداومی هرچه گسترده‌تر و گشاده‌تر پیدا کنه و حرکتی همه‌گیرانه پیدا کنه.

ـ اما ماهی جون، تویِ انقلابا این قیام‌کنندگان نیستند که سراغ روشن‌فکرای انقلابی میرن تا مثلاً مؤلفه درست کنن؛ آیا درست‌ش عکس این رابطه نیس؟

ـ صابرجون، عموماً این‌جوریه که میگی. باید به‌این توجه داشته باشیم که مؤلفه‌سازی وظیفه‌ی اصلی، جنبشهای میانیه و الزامی انقلابی بودن اونهاست؛ بدون چنین حرکت و تبادلی و مؤلفه‌ای بین جنبش روشن‌فکرای انقلابی و توده‌های مردم؛ حرفی از «انقلاب اجتماعی» هم در میون نیست!

ـ یعنی چی ماهی جون؟ منظورت این‌که روشن‌فکرای انقلابی در تبادلات مبارزاتی با توده‌ها نقش رهبری رو به‌دست می‌گیرن یا عناصری از کارگرا رو در جریان مبارزه به‌سطح رهبری این مبارزات می‌رسونن تا در صورت وقوع قیام انقلابی رهبری قیام و انقلاب هم به‌امری نهادینه‌ی توده‌ای تبدیل بشه؟

ـ هدا جون، این سئوال انقلابات قرن بیستمی بود که تراژدیهایی دردناکی رو از خودش بجا گذاشت. الان همه‌چیز دست‌خوش تغییراتی شده. تعاریف و متد تحقیق عمیقاً متحول شده.

ـ آبجی هدا، نقش روشن‌فکرا رو در ارتقای خودشون هم باید دید. ماها خیلی رؤیایی و خیال پردازیم. البته بهترین‌هامون!

ـ آره، واقع بینیمون به‌نزدیکیمون در حرکات جنبشهای اجتماعی و زندگی و در گروه‌های طبقات پائین بستگی داره. انقلاب پروسه‌ایه که هم خودش رو می‌سازه، هم روشن‌فکر انقلابی‌ش رو، و هم توده‌های میلیونیش رو. یه جورایی گام نخست سازای فردای بهتره و متعالیتره! پس همه‌ی این‌ها در حرکته که هم خودشون، و آینده رو از بسیاری جهات پی می‌ریزن و میسازن!

یادداشت‌ها

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وچهارم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل‌وسوم

در یک برنامه تلویزیونی طراحی شده (آنطور که در روزنامه های آن دوران ضبط است 342 نفر) را بطور نشسته در یک سالنی به نمایش گذاشتند. یکنفر بیانیه ای را از روی کاغذی (چنانکه بیاد می آورم منوچهر مقدم سلیمی)خواند و اعلام «برائت» از گذشته و «سپاس از مراحم مولوکانه» در بخشودگی «جرایم» و پیشینه شان را اشاره کرد و در پایان یک صدای ضبط شده ای بروی تصویر می آمد که گویا این عده دارند میگویند «سپاس آریا مهرا».

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وسوم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهلم‌ودوم

ساواک برای پائین نگهداشتن آمار زندانی ها ما را به زندان عادی فرستاده بود. صلیب سرخ از طرقی پیگیر شده بود. برای همین دوباره مارا بزندان عمومی (شماره یک) برگرداند. در بار دوم بازدید صلیب سرخ در بند شش زندان شماره یک قصر بودم.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌ودوم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل و یکم

درزمان نسبتا طولانی که در این بند بودم چند بار رسولی سر بازجویی که گویا ریاست بر زندانیان و نظارت بر امور و کنش هایشان را به او سپرده بودند به بازدید از بندها آمد. همه را در راهرو به صف می کردند و او در برابر برخی می ایستاد و لوقوضی می گفت و تحدیدی می کرد. فضای آن روزها بشدت متاثر از کشتارها بود و عموما کسی با او بنرمی برخورد نمی نداشت.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل و یکم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهلم

نزدیک به چهار سال آشنایی و دوستی های مان بعنوان هم زندانی از عشرت آباد تا بندهای چهار و پنج و شش زندان شماره یک قصر، گستره متنوعی از تجارب را با هم داشتیم. بدون آنکه اختلافات مان در درک و چند و چون مبارزات را در یک کلاسور مشترک ریخته باشیم، اما همواره حسی مثبت و دوستانه را بین مان برقرار کرده بودیم.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهلم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت سی‌ونهم

زندان شماره یک قصر سال های 53-54 را در دو مسیر موازی می توانم تصویر کنم؛ یکی تلاشی که می کوشید بهر صورتی شده یک گذشته «شکسته-بسته»از تشکیلات درون زندان را«احیا» کرده و بازسازی کند. بدون آنکه به لحاظ فکری بار تازه ای داشته باشد یا به مسائل تازه طرح شده در جنبش پاسخی روشن و کارآمد بدهد. این بیشتر بیک فرمالیسم «تشکیلاتی»می مانست تا یک جریان با درون مایه ای از اندیشه، نقد، و خلاصه درس گرفتن از ضعف و قوت های جریانات طی شده. همه ی آنهایی که به نوعی هویت طلبی تشکیلاتی مبتلا شده بودند و انقلاب را نه فرآیندی استعلایی نمی دیدند بلکه؛ مسیری تعریف شده یکبار برای همیشه می پنداشتند.

ادامه مطلب...

* مبارزات کارگری در ایران:

* کتاب و داستان کوتاه:

* کارگاه هنر و ادبیات کارگری

* ترجمه:

* گروندریسه

کالاها همه پول گذرا هستند. پول، کالای ماندنی است. هر چه تقسیم کار بیشتر شود، فراوردۀ بی واسطه، خاصیت میانجی بودن خود را در مبادلات بیشتر از دست می دهد. ضرورت یک وسیلۀ عام برای مبادله، وسیله ای مستقل از تولیدات خاص منفرد، بیشتر احساس میشود. وجود پول مستلزم تصور جدائی ارزش چیزها از جوهر مادی آنهاست.

* دست نوشته های اقتصادی و فلسفی

اگر محصول کار به کارگر تعلق نداشته باشد، اگر این محصول چون نیروئی بیگانه در برابر او قد علم میکند، فقط از آن جهت است که به آدم دیگری غیر از کارگر تعلق دارد. اگر فعالیت کارگر مایه عذاب و شکنجۀ اوست، پس باید برای دیگری منبع لذت و شادمانی زندگی اش باشد. نه خدا، نه طبیعت، بلکه فقط خود آدمی است که میتواند این نیروی بیگانه بر آدمی باشد.

* سرمایه (کاپیتال)

بمحض آنکه ابزار از آلتی در دست انسان مبدل به جزئی از یک دستگاه مکانیکى، مبدل به جزئی از یک ماشین شد، مکانیزم محرک نیز شکل مستقلی یافت که از قید محدودیت‌های نیروی انسانی بکلى آزاد بود. و همین که چنین شد، یک تک ماشین، که تا اینجا مورد بررسى ما بوده است، به مرتبۀ جزئى از اجزای یک سیستم تولید ماشینى سقوط کرد.