rss feed

25 اسفند 1396 | بازدید: 2173

دستمزدهای پایین‌تر از خط فقر تحقیر آدمیت است

نوشته: رضارخشان - فریدون نیکوفرد

در حالی‌که مذاکرات در کمیته‌ی دستمزد جهت تعیین میزان افزایش سالیانه حقوق کارگران، هم‌چنان ادامه دارد و هنوز توافقی هم حاصل نشده است، لازمست مطالبی را عنوان نماییم. اول این‌که، کارگران فاقد تشکل‌های مستقل کارگری هستند و قطعاً نمایندگانی که از طرف طبقه کارگر در ایران در کمیته‌ی دستمزد حضور دارند (منظور خانه کارگر و شورای اسلامی کار می‌باشد) به‌علت ساختار غیرمستقل خود به‌هیچ عنوان نماینده واقعی طبقه کارگر نیستند.

این‌ها علی‌رغم نق‌هایی که در مجامع عمومی و رسانه‌ها در مورد پایین بودن حقوق کارگر می‌زنند، البته بیش‌تر عوام‌فریبی است و درنهایت زیر مصوبه وزارت کار که همیشه تحمیل فقر و گرسنگی بر زحمت‌کشان است را امضا می‌کنند. دوم این‌که، درحالی‌که دولتیان برای خودشان حقوق‌های نجومی و چند ده میلیونی صادر می کنند، زمانی‌که به‌حقوق کارگر بیچاره می‌رسند با ذربین موشکافی کرده و مو را از ماست بیرون می‌کشند. به‌قول معروف، برای خودشان حاتم‌بخشی می‌کنند و برای ما اسکروج بازی درمی‌آورند.

نکته سوم این‌که، در کشوری که تورم روزانه درحال افزایش است، حتا اگر حقوق کارگر را بیش از پنجاه درصد هم افزایش دهند، از آن سو دولت با ایجاد تورم زیاد، دولت دوباره آن را پس می‌گیرد. این شیوه درین سال‌ها همیشه در جریان بوده است و تکرار شده است. لذا بهترین راه این است که نشست کمیته‌ی دستمزد هرسه ماه یک‌بار به‌بررسی حقوق کارگران بپردازد. چهارم این‌که، بانک مرکزی که ارگان دولتی است، نباید به‌عنوان تنها مرجع جهت تعیین نرخ تورم سالیانه باشد، و باید از سایر نهادهای مستقل هم استفاده شود.

در آخر این‌که، ما از کل پروسه بدبین و ناامید هستیم و درنهایت شاهد خواهیم بود که هم وزارت کار وهم خانه کارگر، دست در دست هم، با افزایش حداقلی، به‌فقر و گرسنگی روزافزون جامعه کارگری دامن خواهند زد. این روندی بوده است که درین سال‌ها مرتب تکرار شده است. جواب هم یک چیز است، بودجه نداریم و دولت نمی‌تواند و غیره. این در حالی است که اگر نصف کل اختلاس‌هایی که در مملکت صورت می‌گیرد را بین همه تقسیم نمایند، فقر و بیکاری و گرسنگی از بین می‌رود. این حقیقتی غیرقابل انکار است.

 

زنده باد عدالت، صلح و آزادی

 

رضارخشان

فریدون نیکوفرد

25/12/1396

یادداشت‌ها

خاطرات یک دوست ـ قسمت بیست‌ودوم

دو پاراگرافِ آخر از قسمت بیستم‌‌ویکم

در این نیمه شب یازدهم شهریور کوچه نقاشهای خیابان لُرزاده در ازدحام بی نظیری از مردم انباشه بود. اکثراً لباس راحتی خانه دربر داشتند. همسایگان قسمت پائین کوچه به بالاتر آمده بودند. همه در جوّی از حیرت و تک توک در اعتراض بودند. مأمورین در جواب «اینا چکار کردن مگه؟» میگفتند «خرابکارند» میخواستن محله شما رو بفرستن رو هوا.

ادامه مطلب...

پرسشی از مقوله‌ی [مؤلفه در جنبش]

در باره سنت باید معنی «سیرت» و «طبیعت» جنبشهای مردمی یا همونطور که شما گفتی (جنبش های توده ای) را از دو منظر دید؛ اول «رویّه و روشِ» تاکنونی رویدادها یا همان جنبشها، دوم به معنی «وجه ضروری تغییر» یا دقیقتر «وجه لازمِ حرکت».

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت بیستم‌ویکم

دو پاراگرافِ آخر از قسمت بیستم

بخصوص کار تیمی هدف تبلیغی برای حرکت های«توده ای» را نیز همیشه منظور نظر خودش داشت. معمولا برای تیم های نظامی امکان حضور هر دو عرصه کارچریکی و کار تبلیغی درمیان توده های کارگری و یا دانشجویی وجود نداشت. مسئله ای که بعنوان یک تناقض تکنیکی و تاکتیکی تا آخر بهمراه فعالیت های سیاسی مخفیانه برای چریک­های شهری م. ل. باقی ماند. این صرف نظر از گرایشات طبقاتی نهفته در اینگونه مبارزات است که جای خودش را دارد.

ادامه مطلب...

مهمانی تولد مامان سحر و جمع دوستان صابر و (نشریه غیررسمی «بولتن دانشجو»)

ـ ماهی جون بچه­ها رو که بهتون معرفی کردم؟

ـ آره صابر جون معرفیت کامل بود عزیزم، البته بعضی هاشون رو از قبل میشناختم.

ـ خانم دکتر جان؛ اجازه میدین مهمونی رو به نشست تبادل فکری تبدیل کنیم(خنده جمعی).

ـ صاحب خونه باید اجازه بده جونم، من خودم مهمونم. سحر جون ببین بچه ها چی میگن مادر.

ـ مادر جون برنامه را صابر گذاشته، من حرفی ندارم. فقط بشرط اینکه شما رو خسته نکنن.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت بیستم

دو پاراگرافِ آخر از قسمت نوزدهم

این چمدانها را در اتاقمان زیر تختخواب آهنی نسبتا بزرگی (که صندوخانه اتاقمان بود) قرار دادیم و روی تخت را بطریق رویه کشیدیم که حالتی طبیعی داشته باشد و زیر تخت دیده نشود. چمدانها را با مقدار زیادی ادوکلون که به دیواره هایش پاشیده بودن معطر کرده بودن بصورتی که در ظاهر میشد گفت جنس های کویتی(جنوبی) است که آنروزها مسافران برای فروش از آبادان میآوردند.

ادامه مطلب...

* مبارزات کارگری در ایران:

* کتاب و داستان کوتاه:

* ترجمه:


* گروندریسه

کالاها همه پول گذرا هستند. پول، کالای ماندنی است. هر چه تقسیم کار بیشتر شود، فراوردۀ بی واسطه، خاصیت میانجی بودن خود را در مبادلات بیشتر از دست می دهد. ضرورت یک وسیلۀ عام برای مبادله، وسیله ای مستقل از تولیدات خاص منفرد، بیشتر احساس میشود. وجود پول مستلزم تصور جدائی ارزش چیزها از جوهر مادی آنهاست.

* دست نوشته های اقتصادی و فلسفی

اگر محصول کار به کارگر تعلق نداشته باشد، اگر این محصول چون نیروئی بیگانه در برابر او قد علم میکند، فقط از آن جهت است که به آدم دیگری غیر از کارگر تعلق دارد. اگر فعالیت کارگر مایه عذاب و شکنجۀ اوست، پس باید برای دیگری منبع لذت و شادمانی زندگی اش باشد. نه خدا، نه طبیعت، بلکه فقط خود آدمی است که میتواند این نیروی بیگانه بر آدمی باشد.

* سرمایه (کاپیتال)

بمحض آنکه ابزار از آلتی در دست انسان مبدل به جزئی از یک دستگاه مکانیکى، مبدل به جزئی از یک ماشین شد، مکانیزم محرک نیز شکل مستقلی یافت که از قید محدودیت‌های نیروی انسانی بکلى آزاد بود. و همین که چنین شد، یک تک ماشین، که تا اینجا مورد بررسى ما بوده است، به مرتبۀ جزئى از اجزای یک سیستم تولید ماشینى سقوط کرد.

top