سازمان‌یابی طبقاتی، «پراتیک» نیابتی و قهرمان‌سازی!؟
خواننده‌ی محترم، همان‌طور که متوجه خواهی شد، این نوشته براساس تحلیل، برآوردهای احتمالی و به‌ویژه براساس بررسی منطق اشخاصی بنا شده است که به‌نوعی (مستقیم یا غیرمستقیم) درگیر اعتصاب غذای آقای عظیم‌زاده بوده‌اند. گذشته از این جنبه‌ی مسئله که میتواند پایه نسبتاً محکمی برای تحقیق و اندیشه باشد، لازم به‌توضیح است‌که فاکتورهایی که در ارائه‌ی این نوشته مؤثر بوده‌اند (البته در آن‌جایی که به‌فاکتور نیاز باشد)، شواهد و اخبار غیرمکتوب و آمیخته به‌شایعه، اما از منابع متعدد بوده است.
تفکیک کار مولد از کار غیرمولد گامی در راستای اتحاد طبقاتی کارگران و زحمت‌کشان
منهای بررسی دیگرباره و گسترده‌تر کارمولد و غیرمولد، این نوشته ـ‌درکلیت خویش‌ـ روی مقوله (ویا به‌عبارت دقیق‌تر: روی واقعیتی به‌نام) زحمت‌کشان متمرکز شده است‌که علی‌رغم استفاده‌ی دایم چپ‌ها از آن، هیچ‌گاه نه تنها تحدید و تعریف نشده، بلکه تلاشی هم در راستا صورت نگرفته است. گذشته از کلیتِ تعریف و تحدید آن مناسبات و خاصه‌هایی که آحاد و افراد جامعه‌ای خاص را قابل توصیف به‌صفت زحمت‌کش میکند،
کامپیوتر در نظریۀ ارزش
ضروری است که با کار متداوم، ارزش‌افزا و مبتنی بر زحمات رفقا از جمله رفیق عباس فرد در ترجمه و تدوین نسبتاً جامع و مارکسیستی مبحث کار مولد و غیر مولد؛ و با دفاع انسانی از هر ترجمۀ موجود کاپیتال از جمله ترجمه‌های ایرج اسکندری و حسن مرتضوی؛ مباحث نوینی را به‌شیوۀ تحقیق کاپیتال مطرح نمود که در زمان نوشتن کاپیتال هنوز در عرصۀ تولید سرمایه‌داری وجود نداشتند.
در جستجوی حقیقت - انتشار 3 نامه
حقیقت همانند رودخانه‌ای است که شنای دوباره درخویش را (همانند اولین بار) نمی‌پذیرد. دانهای است که شکفته میشود تا میوه بدهد و میوه‌اش دانهای می‌دهد تا دانهای زیباتر برویاند. تداومِ مُردگیِ موجودیت دیروز به‌‌تب و تاب موجودیت امروز، در گذار به‌موجودیت زیبای فرداست. پیوستار هرنسبت؛ و پیوستار پیچیده‌ترین نسبت شناخته شده‌ی تاکنونی است که در نفی و رفع خویش، پرولتاریا را به‌استقراری نفی‌شونده برمی‌نشاند. گریز از لجنزار سیاست به‌‌دشت و کوه انقلاب؛ و تعهد به‌رفیق روبرو در راستای ایجاد دنیایی رفیقانه است.
شکل‌گیری سندیکا در آفریقای جنوبی سال‌های 1908 و 1917
ویژگی صنعتی شدن آفریقای جنوبی که با استخراج معادن شروع شد، در این است که دوعامل [صنعت و معدن] در پیوند متقابل قرار دارند. اولاًـ استخراج معدن که تا اواخر جنگ جهانی دوم صنعتِ قالب بود، شکاف صُلب بین نیروی‌کار را تداوم می‌بخشید. این وضعیتْ الگویی را تثبیت می‌کرد که عکس آن چیزی بود که در اروپا واقع شده بود؛ جایی که آغاز ماشینی شدن تولید، به‌حذف شکاف‌های درونی طبقه‌ی کارگر راهبر گردید.[شکافی که عمدتاً ناشی از وجود کارگر ساده و کارگر ماهر بود].
بُرهه‌‌های تاریخیِ راهبر به‌‌وضعیت کنونی: انقلاب جهانی یا تجدید آرایش سرمایه؟
خوشبینی محتاطانه ما تنها با یک چشم انداز بلندمدت تقویت میگردد. هرقدر هم که جنبشهای دهه های اخیر بی‌مانند و شگفت انگیز بوده باشند، اما چرخه‌ی پیروزی و شکست در خیزش برای براندازی سیستم سرمایه داری پدیده‌ی تازهای نیست. جنبش کارگری باید دوباره متشکل گردد، از شکست ها بیاموزد و برای شکلهای تازه‌ی سلطه‌ی سرمایه پاسخی درخور بیابد. از همان زمانِ ائتلاف «انارژه» با بابوفیست ها[*2] در انقلاب فرانسه تا سال 1848، این جنبش نوپا ناچار بود که از توطئه های کودتاگرانه‌ی ....
شلاق در مقابله با نوزایی در جنبش کارگری
می‌توان چنین نتیجه گرفت که قصد از شلاق زدن کارگران نه فقط سرکوب که ـ‌در واقع‌ـ له کردن آن‌هایی است که علاوه‌بر تحمل نابه‌سامانی‌های ناشی از بی‌کاریْشلاق هم می‌خورند. انگیزه‌ی این میزان از فشار، سرکوب و تحقیر نمیتواند فقط سرکوب آرایش قوای کارگری در حال حاضر باشد؛ این شکل از سرکوب و تحقیر ـ‌در واقع‌ـ می‌خواهد احتمال اعتراض فردا را نیز از هم‌اکنونْ سرکوب کند. به‌عبارت دیگر، قصد از شلاق زدن کارگران معترض، درونی کردن و رواج عنصر سرکوب و تحقیر در میان کارگرانی است که مجموعاً نیروی‌کار منطقه‌ی معینی را تشکیل می‌دهند...
ماركس و خودرهایی
ماتریالیستها، طبیعت را به‌منزله‌ی یک شیءِ قابل تأمل و تماشا، نگاه می‌کردند؛ آنها منفعل بودند. ایده‌آلیستها تغییر را قبول داشتند، اما فقط آن را در قلمرو اندیشه مى‌فهمیدند. اكنون هردو نحله برپایه‌ى كار انسان و براساس عمل انقلابى گردهم می آیند. طبقه‌ی انقلابى (كارگران) محصول و تولیدكننده‌ى تاریخ است. براى برانداختن نظم كهن، شناخت نظم قدیم به‌یك ضرورت حیاتى تبدیل می شود. در واكنش به‌این ایده كه توده ها باید آموزش ببینند، ماركس فقط می پرسد: چه كسى به‌آموزش‌دهنده آموزش می دهد؟
«جنسیت» و «طبقات» در تاریخ مبارزات کارگری آمریکا
اگر روابط در محل کار به‌این گرایش دارد که آگاهی کارگران از شرایط عمومی‌شان را بالا ببرد، رقابت در بازار کار راه‌کارهای فردی را ترغیب میکند. کارگرانی که تواتنسته‌اند از طریق سازمان‌یابی برگرایش‌های شخصی‌شان فائق آیند، نباید چشم ما را روی مشکلات و سدهای واقعی ببندند؛ چراکه باید با این مشکلات و موانع روبرو، و برآن‌ها پیروز شد…زمانی کمپانی تراموا درصدد برآمد تا زنان را با حقوق کم‌تر به‌عنوان راننده استحدام کند...
رهایی، دانش و سیاست از دیدگاه مارکس
این ایده‌ی مارکس که رهایی تمام بشریت درگرو رهایی کارگران است، نباید به‌این سوءِتفاهم میدان بدهد که گویا مارکس با نیل به‌این شناخت به‌جای رهایی انسان‌ها، تنها به‌رهایی کارگران اندیشیده است. موضع‌گیری پرشور مارکس برای رهایی بردگان سیاه در آمریکا یا به‌نفع ملیت‌های ستمدیده‌ای مانند لهستانی‌ها و ایرلندی‌ها، و نیز پشتیبانی او از قیام‌های تای‌پینگ در چین و سپوی در هندوستان و همه‌ی لایه‌بندی‌های اجتماعی دیگری که هرگز نمی‌توان آنها را پرولتاریا قلمداد نمود...
جغد شوم جنگ
کاری از کارگاه هنر و ادبیات کارگری: به امید این‌که طبقه‌ی کارگر همه‌ی کشورهای جهان در برگذاری جنبش اول ماه می گامی در مقابله با شکم سیری ناپذیر جنگ بردارند؛جنگی که می‌رود تا جهان را ببلعد.
درباره‌ی «تدارک کمونیستی»
براساس ادراک ماتریالیستی‌ـ‌دیالکتیکی از این دو شکلِ بروزِ اشتراکِ ذاتیْ می‌توان چنین نتیجه گرفت‌که رابطه‌ی تدارک با مقصدی معین (که باید پیموده شود)، صرف‌نظر از مکانیزم‌های تخریب‌کننده، در واقع همان گام‌هایی است که ضمن پیمایش، مقصد را نیز تغییر می‌دهند، دورتر می‌کنند و به‌سوی تکامل می‌رانند. بنابراین، تدارک در امری معینْ چیزی جز مجموعه‌ای از فعل و انفعالات هدفمند نیست که مرحله‌ی خاصی را می‌سازد و پشتِ سر می‌گذارد تا مرحله‌ی دیگری را بیاغازد؛
کمون پاریس و قدرت کارگری
این درست است‌که درایت رهبران انقلاب اکتبر به‌لحاظ پیچیدگی و سازمان‌یافتگی با درایتِ ساده و خودجوش رهبران كمون قابل مقایسه نیست؛ اما باید به‌این نکته نیز توجه داشت که: اولا- انقلاب اکتبر بدون قیام کمون ـ‌اگر شدنی بود‌ـ ناگزیرْ بسیاری از سادگی‌های کمون برشانه‌‌های آن سنگینی می‌کرد و حرکتش را به‌کُندی و چه‌بسا به‌سکون می‌کشاند؛ و دوماً‌ـ در فاصله‌ی تقریباً 50 ساله‌ی کمون پاریس و انقلاب اکتبر همه‌چیز و به‌ویژه مناسبات سرمایه و دانش مبارزه‌ی طبقاتی تحولات و پیشرفت‌های شگفتی را از سرگذرانده بودند.
اعتصاب معدنچیان انگلیس (1985-1984)
همسران، مادران و دختران معدنچیان نقش بسیار مهمی در طول اعتصاب بازی کردند؛ و در بیشتر مواقع، وظایف جمع‌آوری کمک‌های مالی و هم‌چنین نیروی انسانی در آشپزخانه را به‌عهده داشتند که به‌شدت برای اجتماعات اعتصابیون گرسنه مورد نیاز بود. آنها هم‌چنین مقادیر بسیار زیادی آثار ادبی تولید کردند که در مقابل حملات مطبوعات ملی، اغلبْ طبیعتی دفاعی داشت. اولین گروه از این نوع «زنان بارنسلی برعلیه تعطیلی معادن ذغال سنگ» بود...
چگونه فمینسیم به[جنبش] زنان خیانت ورزید!
دلیل این‌که ستم برزنان به‌بقای خود ادامه داد، این بود که جنبش زنان در پیِ گسترش، مجبور بود که قدم را فراتر از آکسیونیسم بگذارد و به‌اجبار می‌بایست به‌ریشه‌یابی می‌پرداخت و چگونگیِ از بین بردن ستم برزنان را نیز توضیح می‌داد. جنبش زنان در این مورد ناموفق بود. استفاده از ترم «فمینیستی» که با ترم «رهایی زنان» کاربردی متفاوت داشت، افزایش یافت؛ و این نمودار عدم موفقیت در پاسخ به‌سؤال مذکور بود.
آیا مارکس هم مسلمان و «اصلاح‌طلب» بود؟
تا آن‌جاکه به‌مبحث مبارزه با مذهب و آموزشِ سازمان‌دهنده دانش مبارزه طبقاتی و خصوصاً تبادلات نقادانه ماتریالیستی دیالکتیکی با کارگران و زحمت‌کشان برمی‌گردد، می‌بایست چنین ادعا کرد و نتیجه گرفت که: انکار چنین آموزش‌هائی (اعم از تولید و تبادل و بازتولیدش در میان کارگران سازمان‌یافته‌ای که در پروسه خودآگاهی طبقاتی و نوعی قرار گرفته‌اند) معنائی جز انکار سازمان‌دهی کمونیستی و سوسیالیزم ـ‌به‌مثابه مرحله‌ای ضروری در گذار‌ِ به‌کمونیزم‌ـ ندارد.
وقتی ارسطو کاپیتال میخواند
تنها به واسطه تحریف کاپیتال (تغییر شیوه ما از فهم آن، بازنویسی آن، حذف مطالب به درد نخور، تغییر مثالها و تصاویر، تغییر آمار و ارقام قدیمی به آمار و ارقام امروزی، تصویری که از ترکیب طبقه کارگر ارائه می دهد و غیره و غیره) است که کاپیتال از یک کتاب خاک گرفته شبه مذهبی بر روی میز مارکسیست های مدرسی به «یک کتاب بر روی میز هر کارگری» مبدل میشود. بدین تعریف رفیق عباس فرد امروز مشغول هیچ کار جدیدی نیست. وی (تا جائی که من مطلعم) در حداقل 40 سال گذشته به طور دائم مشغول به تحریف کاپیتال بوده است
انگلس: نظریه‌پرداز انقلاب و نظریه‌پرداز جنگ
تنها جنگى كه براى پروس‌ـ‌آلمان باقى مى‌ماند يك جنگ جهانى خواهد بود، يك جنگ جهانى كه گستره و خشونتِ آن تاكنون تصور نشده است. هشت تا ده ميليون سرباز روبروى هم قرار مى‌گيرند و در جريان جنگ اروپا را شدیدتر از حمله‌ی ملخ‌ها [به‌مزارع]، ویران خواهند کرد. ویران‌گریِ جنگ‌هاى سی ساله در نبردهاى سه تا چهار ساله فشرده مى‌شوند و سراسر قاره اروپا را فرامى‌گيرند؛ قحطى، بيمارى و سقوط همگانی در دام بربريت که گریبان ارتشی‌ها و مردم را می‌گیرد، آستانه‌ی بیچارگی حاد و عمومی است...
اعتماد کارگران رایگان به‌دست نمی‌آید
اگر بهمن شفیق برادر بزرگم بود، التماسش می‌کردم که این‌چنین حاصل یک دهه زحماتش را تخریب نکند. اما تاسف این‌جاست که بهمن شفیق برادر من نیست، بلکه فعلا یک مارکسیست تمام‌عیار با مدرک رسمی است‌که خودرا کاندیدای بی‌چون و چرای رهبریت انقلاب سوسیالیستی خاورمیانه و شرق اوکراین نیز می‌داند، بدون این‌که در گرمای خاورمیانه یا سرمای شرق اوکراین حتی یک ساعت نیروی‌کارش را فروخته باشد و ضمناً امثال مرا هم بیش از این حرف‌ها غیرخاورمیانه‌ای می‌داند که به‌حرف‌شان توجهی کند.
درباره‌ی اصول ماتریالیسم دیالکتیک
مبارزه‌ی ایدئولوژیک اولین گام تاکتیکی پرولتاریا برای رهایی همه‌ی انسان‌ها و برای وسعت بخشیدن به‌طبیعت انسان است که اینک چون گل کوچکی در مرداب سیاه و بیگانه ـ‌اما‌ـ بی‌کران هستی است. گل را بپرورانیم، رشد دهیم و سراسر هستی را گل‌باران کنیم؛ و البته نگذاریم که یک گل هم پژمرده شود. ممکن است‌که این راهی بی‌نهایت دور باشد، اما هرراهی به‌گام‌ها طی میشود. نباید دوری مقصد دلسردمان کند. گام اول را با صلابت برداریم.
نامه‌ی سرگشاده
من به عنوان یکی از اعضای محفل رفاقت کارگری مصرانه و به‌طور قاطع از عباس فرد می‌خواهم که پایش را از این بازی زشت کنار بکشد و به آن ادامه ندهد. اگر موضوع قابل نقدی در شیوه‌ها، دریافت‌ها و عمل‌کرد سایت امید یا تدارک کمونیستی وجود دارد که البته هم دارد، باید آن را به صورت طبقاتی، تئوریک و با دست بردن به ریشه‌ها بیان کرد تا پیمودن همین مسیرِ نقد، خود گامی آموزنده برای طبقه‌ی کارگر باشد.
دفاعی از خویشتن
یکی از ناروایی‌هایی که بهمن شفیق نسبت به‌عباس فرد روا داشت و او نیز به‌واسطه‌ی موجودیت طبقاتی یداله خسروشاهی و بعضی رسایی‌های بهمن به‌آن تن داد، همین آشنایی و ارتباط با امیر پیام بود که خوشبختانه گسست و مزاحمت برطرف گردید و اینک به‌مرحله‌ی باج‌خواهی‌ـ‌‌کرنش هم رسیده است. با همه‌ی این احوال، امیر پیام خودرا در مقام نماینده‌ی چپ ترانس‌آتلانتیکی جا می‌زند تا شاید در این زمینه به‌عنوان نماینده پذیرفته شود و دو ریال اعتبار سیاسیِ غرب‌گرایانه به‌دست بیاورد.
شورای کارگران و انقلاب
مبارزه برای کسب قدرت و اقتدار دولتی هدف اصلی انقلاب است. حیات پنجاه روزه‌ی «شورا» و پایان خونین آن نشان داد که روسیه شهر‌نشین پایه بسیار ناتوانی برای چنین مبارزه‌ای است، و حتی در محدوده‌ی انقلاب شهری نیز یک سازمان محلی نمیتواند بدنه‌ی مرکزی رهبری انقلاب باشد. پرولتاریا برای تحقق یک وظیفه‌ی ملی، سازمانی در ابعاد ملی نیاز دارد. گرچه شورای پتروگراد یک سازمان محلی بود، اما نیاز به‌وجود یک سازمان مرکزی چنان شدید بود که «شورا» اجباراً رهبری در ابعاد ملی را به‌عهده گرفت.
بهمن شفیق و چند نکته درباره‌ی دو مسئله‌ی مربوط به‌هم
منادیانِ مقوله‌ی «مزد و حقوق‌بگیران»، ضمن این‌که خودرا مارکسیست می‌دانند، به‌بهانه‌ی «وحدت»، در اتحاد طبقاتی کارگران انشقاق ایجاد می‌کنند و تخم توهم دربین آنها می‌پاشند. این منادیان، شغل معلمی و رده‌های گوناگون معلم‌ها و کارکنان دارو و درمان را که کمیت نسبتاً گسترده‌ای را دربرمی‌گیرد، پیش می‌کشند تا قضات، کارمندان، ژورنالیست‌ها، کارکنان پلیس،... و به‌طورکلی خیل بسیار وسیع کارگزاران رنگارنگ نظام سرمایه‌داری را بنا به‌انتزاع در شکلِ درآمد و حذف رابطه‌ی ویژه‌‌ی آنها با تولید اجتماعی، کارگر معنی کنند.
تروتسکی و شوراهای کارگری
سندیكاها، یعنی سازمان‌های توده‌ای طبقه کارگر در مراحل طبیعی و آغازین (ویا به‌طورکلی به‌مثابه‌ی نخستین کنش جمعی در) مبارزه‌ی طبقاتی، كه دستور كارشان مبارزه برای بهبود شرایط زندگی و مبارزه برای دستمزد مناسبت‌تر برای نیروی‌كار است، حتی هنگامی كه اعلام می‌كنند كه در حوزه‌ای خاص قصد كمك به‌مبارزه‌ی مجموعه‌ی پرولتاریا برای سرنگونی سیستم سرمایه‌داری را دارند، به‌استثنای مواردی خاص (كه می‌توانند طبقه‌ی كارگر را متحد و یک‌پارچه نمایند)، در این امر (یعنی: در امر سرنگونی سیستم سرمایه‌داری) به‌موفقیت چندانی دست نمی‌یابند...
انتقادی برخویشتن
به‌نظر من انتقاد همواره عملی است؛ چراکه انتقادِ نظری بیشتر به‌اقرار و توبه‌ی مذهبی شباهت دارد تا حقیقتاً بخواهد با جدا کردن سره از ناسره یک امر نادرست را به‌امری درست تبدیل کند. با وجود این، پراتیک انتقادی بدون طرح کلیِ آن‌چه باید بازسازی، اصلاح ویا درست شود، اگر نه غیرممکن، اما بُرد بسیار محدودی خواهد داشت. بنابراین، این نوشته به‌عنوان مقدمه‌ای برای انتشار مجدد سخن‌رانی عباس فرد که متن اصلی آن پس از این مقدمه می‌آید، در کلیت خویش مقدمه‌ای بر آن‌کارهایی است‌که در آینده باید انجام شود که هنوز نشده است.
سرود پرولتاریا
کاری از کارگاه هنر و ادبیات کارگری: تقدیم به فعالین کمونیست جنبش کارگری؛ به فعالینی که به دور از هیاهوی مدیایی و اینترنتی، موضوع زندگی‌شان سازمان‌یابی طبقاتی توده‌های کارگر است.
دغدغه‌ی انباشت سرمایه یا «سونامی پناهندگی»؟
صرف‌نظر از بررسیِ دقیق و گام به‌گام مهاجرت در طول سده‌ها و هزاره‌های پیشین که در کلیت خویش همواره حاوی عناصری از سازندگی و پیشرفت بوده، اما مهاجرت و سپس پناهندگی در مرحله‌ی سرمایه‌دارانه‌ی تاریخ، ـ‌‌همواره‌ـ یکی از عوامل انباشت سرمایه و تدوام این نظام بوده است. مهاجرت (به‌معنای تغییر قطعی محل سکونتِ توده‌ی نسبتاً پیوسته‌ای از انسان‌ها با این قصد که شرایط زندگی خودرا بهتر کنند) یکی از عوامل بسیار مهم گسترش تمدن‌ها، باورها، دریافت‌های طبیعی، دست‌آوردهای تجربی و سنن بشری بوده است.
زحمت‌کشان آذری زبان در بی‌راهه‌ی «ستم ملی»
اگر توده‌های پرشمار کارگران و زحمت‌کشان آذربایجان براساس منافع فراگیر طبقاتی خویش متشکل شوند و خواهان ایجاد کشور مستقلی باشند، با تمام توان از ایجاد چنین کشوری حمایت می‌کنم. چراکه تشکل طبقاتی و مستقل کارگران و زحمت‌کشان در هرگوشه‌ای از جهان و با هرمیزانی از اتوریته و اقتدار ـ‌عملاً‌ـ گامی انترناسیونالیستی است در اتحاد و رهایی کارگران همه‌ی کشورها.
یادداشت‌ها
دستمزدهای پایین‌تر از خط فقر تحقیر آدمیت است
در حالی‌که مذاکرات در کمیته‌ی دستمزد جهت تعیین میزان افزایش سالیانه حقوق کارگران، همچنان ادامه دارد و هنوز توافقی هم حاصل نشده است، لازمست مطالبی را عنوان نماییم. اول این‌که، کارگران فاقد تشکل‌های مستقل کارگری هستند و قطعاً نمایندگانی که از طرف طبقه کارگر در ایران در کمیته‌ی دستمزد حضور دارند (منظور خانه کارگر و شورای اسلامی کار می‌باشد) به‌علت ساختار غیرمستقل خود به‌هیچ عنوان نماینده واقعی طبقه کارگر نیستند.
ادامه مطلب...متأسفانه آقای ربیعی ماند
امروز جلسه‌ی استیضاح وزیرکار در مجلس برگذار شد که متأسفانه این استیضاح به‌جایی نرسید و سرانجام آقای ربیعی با اختلاف دو رأی همچنان درین وزارتخانه ماند. وقتی عمل‌کرد پنج‌ساله‌ی آقای ربیعی را بررسی می‌کنیم، فقط می‌توانیم از کلماتی نظیر فاجعه و هولناک استفاده کنیم. مانند فاجعه کشتی سانچی و سقوط هواپیمای تهران یاسوج که هم کشتی سانچی وهم هواپیمای مسافربری جز زیرمجموعه‌های وزارت کار بودند. من نمی‌دانم درین مملکت چقدر باید ازین دست اتفاقات ناگوار بیافتد تا ببینیم مسئول مربوطه استعفا دهد ویا بر کنار گردد؟
ادامه مطلب...فریدون نیکو‌فر ـ جهت اطلاع
باسلام و درود[*]
درخصوص انتخابات سندیکا به‌عرض می‌رساند که تنها یک مجمع در آبان ماه 87 برگزارشد که اولین مجمع سندیکا بود و در این مجمع عضوگیری اعضای سندیکا، تصویب اساسنامه و برگزاری انتخاباب انجام گرفت؛ وهمگان درجریان نتیجه‌ی آن هستند و از آن تاریخ تاکنون حتی یک نفرعضوگیری هم نشده است.
ادامه مطلب...سخن یک کارگر با عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی
اخیراً عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی در مقاله‌ای از وضعیت هولناک جامعه‌ی ایران سخن رانده است. این‌که جامعه روبه‌زوال است، آخوندی می‌گوید:«واقعیت این است که جامعه ما در حال زوال اجتماعی است. یعنی امکان این‌که مشکلات بنیادی خود را رفع کند، ارزش افزوده ایجاد کند و امید را تزریق کند، ندارد. این یک واقعیت است که اگر آن را در لفافه بیان کنیم، راهی برای درمان آن پیدا نخواهیم کرد». پایان نقل قول.
ادامه مطلب...خانه کارگر، شما متهم هستید
این‌همه ستم و ظلم بر سر کارگران وارد ساختند، این‌همه حقوق‌های پایین‌تر از خط فقر به‌خورد کارگر دادند، این‌همه فشار و سرکوب بر تن رنجور کارگران وارد شد؛ از شلاق خوردن کارگران معدن آق‌دره گرفته تا مصیبت‌های دیگر، به‌طوری‌که از سنگ ناله‌ای برخاست و از این‌ها نه. ما شما را متهم می کنیم. شما را مسبب شکم گرسنه همه اقشار فرودست می دانیم. شما به‌همه ما کارگران خیانت کرده‌اید.
* مبارزات کارگری در ایران:
- هفت‌تپه و پاسخی دوستانه به‌سؤال یک دوست
- «اتحادیه مستقل کارگران ایران» از تخیل تا شایعه
- هزارتوی تعیین دستمزد در آینه هزارتوی چپ‌‌های منفرد و «متشکل»
- شلاق در مقابله با نوزایی در جنبش کارگری
- زحمت‌کشان آذری زبان در بی‌راهه‌ی «ستم ملی»
- رضا رخشان ـ منتقدین او ـ یارانه‌ها (قسمت دوم)
- رضا رخشان ـ منتقدین او ـ یارانه‌ها (قسمت اول)
- در اندوه مرگ یک رفیق
- دفاع از جنبش مستقل کارگری
- اطلاعیه پایان همکاری با «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران»
- امضا برعلیه «دولت»، اما با کمک حکومتیان ضد«دولت»!!
- توطئه‌ی خانه «کارگر»؛ کارگر ایرانی افغانی‌تبار و سازمان‌یابی طبقاتی در ایران
- نه، خون کارگر افغانی بنفش نیست؟
- همچنان ایستاده ایم
- درباره‌ی امکانات، ملزومات و ضرورت تشکل طبقاتی کارگران
- من شارلی ابدو نیستم
- در اندوه از دست دادن رفیقی مبارز و ارزشمند
- درباره‌ی خطابیه رضا رخشان به‌معدن‌چیان دنباس
- قطع همکاری با سایت امید یا «تدارک کمونیستی»
- ایجاد حزب کمونیستی طبقه‌ی کارگر یا التجا به‌نهادهای حقوق‌بشری!؟
- تکذیبیه اسانلو و نجوا‌های یک متکبر گوشه‌نشین!
- ائتلاف‌های جدید، از طرفداران مجمع عمومی تا پیروان محجوب{*}
- دلم برای اسانلو می‌سوزد!
- اسانلو، گذر از سوءِ تفاهم، به‌سوی «تفاهم»!
- نامه‌ی سرگشاده به‌دوستانم در اتحاد بین‌المللی حمایت از کارگران
- «لیبر استارت»، «کنفرانس استانبول» و «هیستادروت»
- «لیبر استارت»، «سولیداریتی‌سنتر» و «اتحاد بین‌المللی...»
- «جنبش» مجامع عمومی!! بورژوایی یا کارگری؟
- خودشیفتگی در مقابل حقیقت سخت زندگی
- فعالین کارگری، کجای این «جنبش» ایستاده‌اند؟
- چکامه‌‌ی آینده یا مرثیه برای گذشته؟
- کندوکاوی در ماهیت «جنگ» و «کمیته‌ی ضدجنگ»
- کالبدشکافی یک پرخاش
- توطئه‌ی احیای «خانه‌کارگر» را افشا کنیم
- کالبدشکافیِ یک فریب
- سندیکای شرکت واحد، رفرمیسم و انقلاب سوسیالیستی
* کتاب و داستان کوتاه:
- نظریه عمومی حقوق و مارکسیسم
- آ. کولنتای - اپوزیسیون کارگری
- آخرین آواز ققنوس
- اوضاعِ بوقلمونی و دبیرکل
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- آغاز پرولترها
- آیا سایه‌ها درست می‌اندیشند؟
- دادگاه عدل آشکار سرمایه
- نبرد رخساره
- آلاهو... چی فرمودین؟! (نمایشنامه در هفت پرده)
- اعتراض نیروی کار در اروپا
- یادی از دوستی و دوستان
- خندۀ اسب چوبی
- پرکاد کوچک
- راعش و «چشم انداز»های نوین در خاورسیاه!
- داستان کوتاه: قایق های رودخانه هودسون
- روبسپیر و انقلاب فرانسه
- موتسارت، پیش درآمدی بر انقلاب
- تاریخ کمون پاریس - لیسا گاره
- ژنرال عبدالکریم لاهیجی و روزشمار حمله اتمی به تهران
* کارگاه هنر و ادبیات کارگری
* ترجمه:
- رفرمیستها هم اضمحلال را دریافتهاند
- آنتونیو نگری ـ امپراتوری / محدودیت‌های نظری و عملی آتونومیستها
- آیا اشغال وال استریت کمونیسم است؟[*]
- اتحادیه ها و دیکتاتوری پرولتاریا
- امپراتوری پساانسانی سرمایه‌داری[1]
- انقلاب مداوم
- انگلس: نظریه‌پرداز انقلاب و نظریه‌پرداز جنگ
- بررسی نظریه انقلاب مداوم
- بوروتبا: انتخابات در برابر لوله تفنگ فاشیسم!
- بُرهه‌‌های تاریخیِ راهبر به‌‌وضعیت کنونی: انقلاب جهانی یا تجدید آرایش سرمایه؟
- تاوان تاریخی [انقلابی روسیه]
- تروریسم بهاصطلاح نوین[!]
- جنبش شوراهای کارخانه در تورین
- جوانان و مردم فقیر قربانیان اصلی بحران در کشورهای ثروتمند
- دستان اوباما در اودسا به خون آغشته است!
- رهایی، دانش و سیاست از دیدگاه مارکس
- سرگذشت 8 زن در روند انقلاب روسیه
- سقوط MH17 توسط جنگنده های نیروی هوائی اوکراین
- سه تصویر از «رؤیای آمریکایی»
- سه مقاله درباره‌ی هنر، از تروتسکی
- سکوت را بشکنید! یک جنگ جهانی دیگر از دور دیده میشود!
- فساد در اتحادیههای کارگری کانادا
- لایحه موسوم به«حق کار»، می‌خواهد کارگران را بهکشتن بدهد
- ماركس و خودرهایی
- ماركسیستها و مذهب ـ دیروز و امروز
- مانیفست برابری فرانسوا نوئل بابوف معروف بهگراکوس[1]
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- ملاحظاتی درباره تاریخ انترناسیونال اول
- ممنوعیت حزب کمونیست: گامی به سوی دیکتاتوری
- نقش کثیف غرب در سوریه
- نگاهی روششناسانه بهمالتیتود [انبوه بسیارگونه]
- واپسین خواستهی جو هیل
- واپسین نامه‌ی گراکوس بابوف بههمسر و فرزندانش بههمراه خلاصهای از زندگی او
- پناهندگی 438 سرباز اوکراینی به روسیه
- پیدایش حومه نشینان فقیر در آمریکا
- پیرامون رابطه خودسازمانیابی طبقه کارگر با حزب پیشگام
- کمون پاریس و قدرت کارگری
- یک نگاه سوسیالیستی بهسرزمینی زیر شلاق آپارتاید سرمایه
