[جنبش کارگری سوئد و] صلح با نروژ

در تمام کتاب‌های مربوط به‌تاریخ جنبش کارگری، معمولاً چیزی در مورد Åkarpslagen آکارپسلاگن (قانون ضداعتصاب) از سال 1899 وجود دارد که برای تسهیل اعتصاب‌شکنی تصویب شد و مشکلات بزرگی را برای جنبش سندیکایی ایجاد ‌کرد. آن‌چه به‌طور قابل توجهی کم‌تر شناخته شده است، دومین قانون ضداعتصاب است که حق اعتصاب را در بهار 1905 به‌شدت محدود ‌کرد. سوسیال دموکرات‌ها و LO اعتصاب بزرگی را برای توقف این پیش‌نهاد تدارک دیدند.

لئوناردو داوینچی: هنر و رنسانس

لئوناردو داوینچی در پانصد و اندی سال پیش درگذشت. داوینچی یکی از غول­های اندیشه و هنر در تاریخ است. در این نوشتار آلن وودز با بکارگیری اصول و اسلوب تاریخی/ماتریالیستی به‌زندگی و آفریده‌های این هنرمند، که زندگی و تفکراتش در بسیاری از حوزه­ های هنری و دانش بشری سبب تغییروتحولاتی شگرف و بنیادین گشت، پرداخته و ادای احترام می­کند.

شوستاکوویچ وجدان موسیقیاییِ روسیه تزاری، اتحاد جماهیر شوروی و سوسیالیسم

ریتم‌های سیال و بالنده در سمفونی‌های شوستاکویچ، عجین با سوگ و اندوه مردمی، بر تمامی واقعیت‌های تاریخی موجود در روسیه  تزاری  و  شوروی استوار است. سمفونی‌های شوستاکویچ مبارزه برای برقراری جامعه سوسیالیستی را ترویج و تبلیغ می‌کنند. او  گردهم‌آیی و اتحاد کارگران جهان و هم‌چنین شورش انقلابی را بر سکون فورمالیستی/دولتی ترجیح می‌دهد.

درباره‌ی فلسفه فرا/انسانِ [نیچه]

اگر قرار است که «از مرده به‌نیکی یاد کنیم یا هیچ چیزی درباره او نگوییم»، در این مورد ترجیح دارد که سکوت احترام‌آمیز را پیشه کنیم تا این‌که اهمیت اجتماعی متوفی را با سِیلی از تحسین افسار‌گسیخته و تهی از معنا، بپوشانیم. می‌توانیم و باید نگرشی غیرجانب‌دارانه [و احترام‌آمیز] نسبت به‌اشخاصی داشته باشیم که دشمنان اجتماعی ما به‌حساب می‌آیند، احترامی که مدیون صداقت و فضایل فردی متنوع آن‌هاست. اما دشمن اگر صادق باشد یا نباشد، زنده یا مرده، دشمن باقی می‌ماند، به‌ویژه دشمنی که در آثار خود پس از مرگش به‌حیات خود ادامه می‌دهد.

درباره‌ی شوستاکوویچ وجدان موسیقیایی انقلاب روسیه

شوستاکوویچ در ۲۵ سپتامبر ۱۹۰۶ در سنت­ پترزبورگ به‌دنیا آمد و در ۹ آگوست ۱۹۷۵ در مسکو از دنیا رفت. به‌این ترتیب، دوران حیات او انقلاب اکتبر، جنگ داخلی، و دو جنگ جهانی و هم‌چنین دوران دهشت‌باراستالینیسم را نیز در برمی گیرد که مسیر زندگی‌اش را تغییر داد، هم‌چنان که سرنوشت سرزمین اکتبر را تغییر داد و امیدها و رؤیاهایی که انقلاب بلشویکی به‌وجود آورده بود، را زیر پا له کرد. این رویدادهای سترگ، موسیقی سترگی را می­ طلبند؛ و همه‌ی این‌ها در سمفونی­ های توان­مند شوستاکویچ بازتاب می یابند.

بیانیه شماره دوم کمیته دفاع از کارگران اعتصابی

کارگران! افزایش قوای سازمانی شما، توازن قوا در میدان کار و سرمایه را به نفع شما تغییر می دهد، با اقدام به ایجاد تشکلی مستقل، سوا از اینکه خود را درجه ای برای رسیدن به خواست ها و مطالبات تان نزدیک می کنید، موقعیت کل طبقه کارگر ایران را در موضع قدرت در مقابل سیستم سرمایه قرار داده اید. لذا با اتخاذ تاکتیک های مناسب تمامی نیرنگ های کارفرمایان را نقش برآب کنید و بسوی ایجاد تشکل مستقل خود از دولت و کارفرما که از مطالبات اساسی طبقه کارگر نیز می باشد گام بردارید. چون میزان سازمانیابی شما رابطه مستقیم با توان چانه زنی شما با دولت و کارفرما را دارد.

تشکل مستقلِ محدود یا تشکل «گسترده»‌ی وابسته؟!

حمایت‌ها به‌واسطه‌ی ماهیت و کاربردِ عمدتاً تاکتیکی‌شان بیش از این‌که بیم‌انگیز باشند، تشویق‌کننده‌اند، و در وضعیت موجود باید از آن‌ها استقبال کرد و متقابلاً جواب‌شان را داد. اما حمایت‌های ابراز شده از سوی جریان‌های اپوزیسیونِ صراحتاً دستِ راستی خارج از کشوری (مانند سلطنت‌طلبان رنگارنگ، جریان گانگستری مجاهدین و انواع جریان‌های ناسیونالیست‌) نه تنها تشویق‌کننده نیستند، بلکه در هم‌سویی ماهوی با رژیمِ حاکمْ در کم زیان‌ترین شقِ ممکنْ به‌دست‌آویزی برای سرکوب کارگران اعتصابی تبدیل می‌شوند.

خانواده‌‌ نمی‌خواهد منحل شود[!؟]

در کتاب سرمایه، بخش سرمایه در صنعت ماشین‌آلات و مقیاس بزرگ صنعت، مارکس خانواده‌ی طبقه کارگر را به‌عنوان شرکت کوچک تأمین پرسنل (نیروی‌کار) توصیف می‌کند. پیش‌تر کارگر فقط نیروی‌کار خود را می‌فروخت، اما اکنون همسر و فرزندان خود را نیز به‌کارخانه‌داران می‌فروشد. خانواده‌ی برای طبقه‌ی بورژوا شکل خانوادگی سرمایه‌داری نبود، بلکه ساختاری برای [حل] اختلافات مربوط به‌ارث، و امور مربوط به‌خیانت بود.

اصلاحات اقتصادی چین و گشایش در چهلمین سال دست‌آوردهای گذشته و چالش‌های پیش‌ِرو

هیچ سابقه‌ی روشنی در تاریخ خود جمهوری خلق چین و یا تجربه‌ی سایر کشورهای کمونیستی برای اصلاحات شهری وجود نداشت که قابل مقایسه با الگوی ابتکارعمل چین در زمینه اصلاحات روستایی باشد. نفود سیاسیِ حامیان دیوان‌سالارِ صنعتِ تحت مالکیت دولت و ممانعت‌های ایدئولوژیکیِ بیش‌تر برای برچیدنِ ستون‌های سوسیالیسم در اقتصاد صنعتی، اصلاحات را کند و رقیق‌تر می‌کرد. در عوض، موفقیتْ «رشد» را برانگیخت...

این یک بیانیه‌ی کارگری نیست!

این صحیح است که طبقه‌ای که به حکم شرایط مادی و نیروی متشکل‌ش انقلابی است در لحظه‌ی انقلاب نماینده‌ی منافع کلیت جامعه‌ای است که خود آماده‌ی انقلاب است، به این معنا که طبقه‌ی انقلابی در لحظه‌ی انقلاب منافع و خواست‌های بخش عمده‌ی ستم‌دیدگان جامعه را در برنامه‌ی خود می‌گنجاند و مؤتلفین‌ش را متقاعد می‌کند که تنها اوست که می‌تواند منافع و خواست‌های آنان را تأمین کند. اما طبقه‌ی انقلابی می‌تواند چنین کند تنها آنگاه که نیروی متشکل‌ش و شرایط مادی جامعه برای رهبری او کافی و آماده باشد.

چند مصاحبه با زنان طبقه‌ی کارگر در غرب لندن- قسمت پنجم

مبارزه با نژادپرستی به‌علاوه‌ی بدبختی‌های معمولِ ناشی از برده‌داری مزدی و  فقر، زندگی طبقه‌ی کارگر را بیش از بیش طاقت‌فرسا کرده است. از لحاظ تاریخی گرایش گروه‌های مهاجری که تازه پا به‌لندن می‌گذارند، زندگی هم‌گون در مناطق خاصی است. و این امر باعث حس تعلق به‌اجتماعی [خاص] در شهری بزرگ، منکوب‌کننده و گاه خصمانه می‌شود. [اما] امروزه با افزایش کرایه‌خانه‌ها و اعیان‌سازی برخی از محله‌ها، یافتن پیوند‌های «اجتماعی» و کسب مزایایی از این پیوندها بیش از پیش دشوار شده است.

پاندمی و کشورهای فراموش شده ی جنوب

کووید‌ـ 19 به‌یکی از بیماری‌هایی تبدیل می‌شود که به‌طور مزمن کشورهای پیرامونی سرمایه‌داری را ویران می‌کند و گاهی نیز کشورهای متروپول را نیز درگیر خود می‌سازد. آفریقا و مناطقی از آسیا و آمریکای لاتین  در وحشت انواع خطرناک‌تری از این‌گونه بیماری های مسری را دارند. به‌علاوه، ویروس کرونا سیستم بهداشتی را که قبلاً ضعیف شده است، ضعیف‌تر هم می‌کند.

کار خلاق را آزاد کنید!

حق ثبت اختراع هم‌چنین می‌تواند مانع توسعه و کاربرد بیش‌تر داروهای جدید شود. این احتمالاً در مورد اکتشافات جدید پیرامون گلیوبلاستورما، مهاجم‌ترین نوع تومور مغزی صادق است. شیمی‌دان سوئدی، لارس هامارستروم Lars Hammarstrom، یک داروی بالقوه پیدا کرده که بیش از 70 برابر قوی‌تر از شیمی درمانی است که امروزه به‌این بیماران سرطانی داده می‌شود. اما اگر این حق ثبت اختراع توسط یک غول  جهانی خردیداری شود، خطر قرار دادن آن در بایگانی وجود دارد...

بتهوون: انسان، موسیقی‌دان و انقلابی

انکشاف سبک سوناتا اواخر قرن هجدهم روندی سریع داشت و در سمفونی‌های موتسارت و هایدن به‌اوج خود رسید. به‌نوعی می‌‌توان گفت سمفونی‌های بتهوون صرفاً تداوم این سنت بودند. ولی در واقعیت هویت رسمی این سمفونی‌ها تفاوت بنیادین را از نظر پنهان می‌کرد. در سبک سوناتا محتوای واقعی در اولویت نیست. دغدغه آهنگ‌سازان کلاسیک قرن هجدهم اساساً درک شکل درست سبک سوناتا بود (هرچند سبک موتسارت یک استثنا بود).

شرکت‌های دارویی بزرگ به‌جای اختراع واکسن کرونا پول و اعتبار به‌جیب می‌زنند!

این تصویر که شرکت‌های بزرگ دارویی توانستند در آزمایشگاه‌های Pfizer و Moderna و دیگر شرکت‌های بزرگ به‌طور معجزه‌آسا و نجات‌دهنده‌ای واکسن کووید‌ـ‌19 را ساخته و تولید کنند، نادرست است. [در واقع] ما واکسن‌های کرونا را مدیون شرکت‌های دارویی و قدرت خلاقیت آن‌ها نیستیم، بلکه مرهون کمک‌هزینه‌های دولتی [البته از جیب مردم] و دانشگاه‌هایی هستیم که در این زمینه خلاق بوده‌اند.

آیا کافکا به‌ایران هم می‌رود تا از هفت‌تپه بازدید کند !؟

«کانال مستقل کارگران هفت تپه» و طبعاً «جمعی از کارگران هفت تپه در بخش‌های مختلف» هفت‌تپه در همین ششمین مطالبه که خواهان بازگرداندن مالکیت این مجتمع به‌«بخش عمومی ـ دولتی» مهم‌ترین کاری که می‌کنند، ترویج ایدئولوژی بورژوایی و به‌انحراف کشاندن انرژی مبارزات مردم فرودست است. چرا؟ برای این‌که به‌جز مالکیت شخصی، خصوصی و اجتماعی (که وجود آن مستلزم انقلاب سوسیالیستی است)، هیچ شکلی از مالکیت وجود ندارد و مالکیت «عمومی ـ دولتی» مقوله‌ی مجعولی است که هدف آن فریب کارگران است؛

درباره آلکسی ناوالنی و مداخله ی امپریالیستی غرب در روسیه

دربسترِ گام برداشتن به‌سوی نهادینه کردن اقتصاد بازار آزاد توسط دیوانسالاران حزبی/دولتی بود که میلیون­ها تن از کارگران وزحمتکشان روس به نهایتِ فقر کشانده شدند، تا جایی که کارگران ماه­ها بدون حقوق می­ماندند. در بستر شرایط برآمده از فروپاشی و دلبستگی وافر رهبران و فونکسیونرهای حزب/دولت استالنیستیِ سابق به نظام سرمایه داری بود که نفرت فاشیستی واجتماعی/داروینیستی از کارگران و زحمتکشان در روح و روانِ ناوالنی جوان نمایان گردید و گسترش یافت.

بازنویسی کاپیتال جلد اول، ایرج اسکندری

بازنویسی کاپیتال جلد دوم، ایرج اسکندری

بازنویسی کاپیتال جلد سوم، ایرج اسکندری

`اقتصاد سیاسی مالکیت معنوی

درحالی که منابع انرژی [علی‌رغم اهمیت ناچیزشان در مقایسه با کلیت وجودی] ‌شیوه‌ی تولید سرمایه‌داری، برای حفظ حیات نقش محوری دارند، اکنون حقوق مالکیت معنوی برای حفظ تعادل مالی بین‌المللیِ اقتصاد آمریکا همان اهمیت [منابع انرژی] را دارد. دسترسی داخلی به‌نفت مهم باقی می‌ماند، البته تا زمانی که طبقات مرفه هم‌چنان به‌سواری اتومبیل‌های بزرگ خود ادامه دهند، و گرمایش و سرمایش کاخ‌های عظیم خودرا تأمین می‌کنند...

نامه‌ای برای تو رفیق

پس رفیق عزیزم ما راهی جز هم‌لی، آگاهی و کمک به‌ یک‌دیگر را نداریم. ما باید مذهب، نژاد، قومیت، رنگ پوست، جنسیت و ... را کنار بگذاریم و بر اساس هویت واقعی و طبقاتی‌مان به وحدتی جهانی با طبقه‌ی کارگر دست پیدا کنیم، نه آن‌که در چند دستگی و رقابت میان سرمایه‌‌داری و دولت‌هایشان فرو رویم و علیه یک‌دیگر قرار گیریم. شاید بدیهی به‌نظر برسد که ما باید براساس واقعیت مادی و عینی زمان خود حرکت بکنیم و نه بر اساس ایده‌ها، آرزوها و آن‌چه دوست داریم باشیم.

جنایات ضدبشری ایالات متحده، [آیا این جنایت‌ها ایران را هم دربرمی‌گیرد؟]

هیچ کس فراموش نکرده است که تحریم­ های سازمان ملل متحد، که از سوی ایالات متحده طراحی شده بود، برضد عراق در سال­ های دهه ۱۹۹۰ منجر به مرگ ۵۰۰ هزار کودک عراقی شد. ترامپ نیز از طریق دستورات اجراییْ انواع مختلفی از تحریم ­ها را بر یک سوم کشورهای جهان تحمیل کرده است: از محاصره­ یک ­جانبه ۶۰ ساله­ کوبا به جرم پافشاری بر استقلال خود (که تنها ۹۰ مایل با آمریکا فاصله دارد)، تا تحریم ارسال دارو و غذا به ونزوئلا، که موجب مرگ ۴۰ هزار تن شده است...

هفتادوپنج سال پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی

آنچه در ادامه آمد، شتاب برای به کار گیری و انداختن بمب ­ها بود. تاریخ بمباران ­ها نه از روی الزام نظامی برای شکست دادن ژاپن، بلکه بیشتر برای پیشدستی برای ورود به جنگ در منطقه­ اقیانوس آرام پیش از اتحاد شوروی بود. واشنگتن می ­خواست جلوی گسترش نفوذ شوروی بر آسیا و به ویژه ژاپن را بگیرد. به همین دلیل نیز نخستین بمب در ۶ آگوست، یعنی دو روز پیش از شروع حمله نظامی شوروی، و بمب دوم در ۹ آگوست، یک روز پس از اشغال شوروی و قبل از این که دولت ژاپن حتی زمانی برای درک یا پاسخ به نابودی هیروشیما داشته باشد، انداخته شد.

نیچه «درباره‌ی زنان پیر و جوان» چه می‌گوید؟

 به‌طورکلی، جوهره‌ی اندیشه‌ی نیچه نه تنها زن‌ستیزانه است، بلکه دربردارنده‌ی ستیزِ تاریخی و ضدعقلانی با نوع انسان و نوعیت انسانی در تثبیت گوناگونی جامعه‌ی طبقاتی است؛ و پاره‌ای از نیچه‌گرایان همین تثبیت گوناگون را «شوند» و حتی «شدن» می‌نامند. به‌همین دلیل است‌که نیچه بدون این‌که نگاه غایت‌گرایانه‌ی خودرا به‌صراحت بیان کند، در لابلای ارائه‌ی چشم‌اندازهای شاعرانه و قصه‌گونه‌ی خویشْ جوهره‌ی جامعه‌ی زمانه‌ی خود را (که طبقاتی بود و هنوز هم طبقاتی‌ است)، در آرایه‌ای ظاهراً نوین، اما بسیار سهمگین‌تر به‌تصویر می‌کشد...

پیامدهای اپیدمی کوویدـ19 و شکاف‌های درونی سرمایه‌داری

یک نیودیل  New Deal جدید در سال 2020 یا حتی استقرار سیاسی سوسیال دمکراسی می‌توانست یک فرصت منطقی، برابر، اکولوژیک، فارغ از خشونت، و پاسخ‌گو به‌دانشمندان نسبت به‌مشکلات اقلیمی فراهم آورد،... در چنین وضعیت مفروضی یک سیاستی شکل می‌گیرد که بحش‌های فراموش شده‌‌ای از بشریت را نیز به‌رسمیت می‌شناسد، که شاید با هم متحد ‌شوند؛ اما نیروی سیاسی به‌اندازه‌ی کافی قوی برای چنین استقرار و مسئولیتی کجاست؟ مبارزه برای رفورم‌های رادیکال پساپاندمی در انتظار ماست.

«مالکیت معنوی» از دیدگاه مارکسی

کارگران فکریِ مدرنی که مالکیت معنوی را ایجاد می‌کنند، از محصولات کارشان درست همان‌طور بیگانه می‌شوند که پرولتاریایی که مارکس درباره‌اش می‌نوشت. به‌عنوان مثال، برای توسعه دهندگان نرم‌افزار مدرن، شرکت‌های بزرگی مثل مایکروسافت Microsoft و اَپِل Apple از منابع اصلی استخدام در عرصه‌ی کارند. با وجود این، هرمحصولی که کارگران هنگام کار در یکی از این شرکت‌ها ایجاد یا نوآوری می‌‌کنند، بی‌درنگ در پوشش مالکیت معنوی شرکت بزرگ قرار می‌گیرد؛ این امر در پرتو قراردادِ سلبِ ادعایی انجام می‌شود که شرکت‌ها به‌هنگام استخدام از کارکنان می‌خواهند که امضا کنند.

«جنگ» بایدن/ترامپ صورتکی که با عنوان «ترامپیسم» ظاهر می‌شود

«جنگ انتخاباتی» ترامپ/بایدن ضمن این‌که نشان‌دهنده‌ی سرریز شدن بحران اقتصادیِ شدت یافته به‌درون طبقه‌ی حاکم امریکا و دیگر کشورهاست؛ اما جوهره‌ی اصلی آنْ مدیریت انتخاباتی این بحران به‌همراه تبعات طبقاتی‌اش در چارچوبه‌ی همین نظام سرمایه‌داری است. بنابراین، در ارزیابی از این «جنگ انتخاباتی» می‌توان چنین نیز اظهار نظر کرد که آمیخته‌ای است از: مدیریت آگاهانه و نیز واکنش‌های ناشی از رخنه‌ی بحران به‌درون طبقه‌ی حاکم. درباره‌ی این‌که کدام‌یک از این دو عامل سنگین‌ترند؛ گرچه با احتیاط، اما می‌توان روی رخنه‌ی سنگین‌تر بحران به‌درون طبقه‌ی حاکم متمرکز شد.