با قدردانی از زحمات دوست عزیز فرزام که کتاب کاپیتال (ترجمه‌ی اسکندری) را تماماً تایپ و صفحه‌بندی کرده و با فرمت pdf در اختیار علاقمندان قرار داده است. با کار ارزشمندی که فرزام عزیز انجام داده است، نه تنها دشواری مطالعه‌ی چاپ اصلی کتاب و کپی‌های موجود آن با فرمت pdf در اینترنت (که ریز و بسیار بد خط است) برطرف میشود، بلکه با امکان جستجو در فرمت جدید، ارجاع به‌موضوعات مورد نیاز خواننده نیز فراهم می‌گردد. ضمناً لازم به‌توضیح است‌که انتشار این ترجمه از کاپیتال به‌معنی انکارِ ارزشمندی ویا تقابل با ترجمه‌ی حسن مرتضوی نیست. اگر فرمت قابل جستجویی از ترجمه‌ی مرتضوی هم به‌دست ما برسد، قطعاً و با کمال میل منتشر خواهیم کرد.
فقر به‌سبک آمریکایی
بیماری‌های گرمسیری که نادیده گرفته شده‌اند، از جمله زیکا Zika، به‌طور فزاینده‌ای در ایالات متحده شایع است. تخمین زده میشود که 12 میلیون آمریکایی با یک عفونت انگلی زندگی می‌کنند که نادیده گرفته شده است. گزارش سال 2017 شیوع کرم قلاب‌دار hookworm در شهرستان لوندز در آلاباما را مستند میکند. ایالات متحده بالاترین شیوع چاقی در جهان توسعه یافته را دارد. ایالات متحده از نظر دسترسی به‌آب و بهداشت عمومی در رتبه‌ی سی‌وششم جهان قرار دارد.
درباره‌ی ترامپ و ایران
واقعیت این است‌که تحریم‌ها نه تنها به‌تضعیف و فروپاشی این رژیم منجر نخواهد شد، بلکه به‌تضعیف روحیه و کنش‌های پیکارجویانه‌ی مزدبگیران وفرودستان جامعه منجر خواهد شد؛ و آنها را بیش از گذشته درگیر مشکلات روزمره‌ی زندگی و هزار بیماری روحی و جسمی خواهد کرد. این امری است‌که سرنگونی انقلابی رژیم را برای سالیان طولانی به‌عقب خواهد انداخت که از سوی دیگر، سبب تضعیف هرچه بیشتر گرایشات چپِ جامعه و باعث تقویت هرچه بیشتر نیروهای ضدکارگری و ضد دموکراتیکِ پروامپریالیست و پروکاپتیالیست در ایستارهای گوناگون خواهد شد.
ائتلاف مقدس
پیش‌نهاد مشخص {ائتلاف که داعیه نجات مردم را دارد، به‌نظام} این است که «مردم» می‌توانند هم‌زمان بمب ساعتی و منبع تولید ثروت بیشتر باشند. انتخاب با خودتان است. ترجیح می‌دهید که این گرسنه‌ها و حقوق نگرفته‌ها و زحمت‌کشانِ غیرآگاه و غیرمتخصصِ جان به‌لب‌رسیده، به جانتان بیافتند، یا اینکه با کارِ بیشتر رونق و ثروت بیش‌تری را برای همه‌ی ما به‌ارمغان بیاورند؟
امپریالیسم و سازمان‌های غیردولتی در آمریکای لاتین
اما درحالی‌که انبوه سازمان‌های غیردولتی به‌گونه‌ای فزاینده به‌ابزار نئولیبرالیسم تبدیل می‌شوند، اقلیت کوچکی از این سازمان‌ها می‌کوشند تا با پرداختن به‌پیشبرد نوعی استراتژی جای‌گزین از سیاست‌های طبقاتی و ضدامپریالیستی پشتیبانی نمایند. این دسته از ان.جی.اوها هیچ‌گونه بودجه‌ای از کارگزاران بانک جهانی، دولت‌های اروپایی یا ایالات متحده آمریکا دریافت نمی‌کنند. آنها براین تلاش‌اند تا نیروهای منقطه‌ای را در مبارزه علیه قدرت دولتی پیوند دهند.
تحریم‌ها به‌مثابه‌ی سلاح کشتار جمعی: جنگ آمریکا برعلیه ونزوئلا
رسانه‌های آمریکایی بی‌تردید از فاسدترین مؤسساتِ آمریکایی هستند. رسانه‌های این کشور ممکن است که درباره‌ی سیاست‌های ترامپ ظاهراً دچار شگفت‌زدگی شوند، اما آن‌جایی که موضوع آغاز جنگ برای نفت‌های برون‌مرزی است، همگی آوازی فوق‌العاده هم‌آهنگ می‌خوانند. فاکس‌نیوز Fox News، سی‌ان‌ان CNN و نیویورک‌تامیز New York، همگی آمریکایی‌ها را تشویق به‌جنگ با عراق بر سرِ سلاح‌های هسته‌ای واهی کردند، و این درحالی بود که آمریکا عملاً از تحریم‌های اقتصادی به‌مثابه‌ی سلاحِ کشتار جمعی در برابر مردم عراق استفاده می‌کرد.
آیا هنوز هم جنگ نعمت الهی است؟
امروزه گفتگو از احتمال ویا چگونگی وقوع جنگ بین دولت جمهوری اسلامی و آمریکا در هرجمعی از ایرانی‌تبارها به‌امری عمومی و ترس‌آلوده تبدیل شده است. این‌گونه گفتگوها چنان همگانی شده که فراتر از مدیای ایرانی و غیرایرانی، همه‌ی ایرانی‌تبارها (اعم از ثروتمند، میانه‌حال ویا فقیر؛ و هم‌چنین اعم از ساکنین ایران ویا سکونت‌گزیدگان در دیگر سرزمین‌ها) را دربرمی‌گیرد و پرسش‌هایی از این دست را پیش می‌کشد: آیا جنگ واقع میشود؟ آیا آمریکا توان و هم‌چنین انگیزه‌ی نظامی حمله به‌ایران را دارد؟ آیا دولت ایران خواهان جنگ است؟ اگر جنگ واقع شود، بُرد و گستره‌ی آن تاکجاست؟
روسپی‌گری و روش‌های مبارزه با آن
تصویری که کولنتای در این سخنرانی از روسپی‌گری، علت پیدایش آن و نحوه‌ی ازبین بردنش می‌دهد، ضمن اینکه به‌شدت از شرایط اقتصادی و تحولات اجتماعی‌ـ‌سیاسی شورویِ سال 1921 تأثیر گرفته، و حاوی نکات درستی نیز هست، اما خالی از تناقض‌گویی نیست؛ و از تعمیمِ ذهنی و فوق‌العاده نابه‌جایی هم رنج می‌برد. این تعمیم نابه‌جا و مکانیکی‌ـ‌ارسطویی تا جایی گسترش می‌یابد که خانواده را عمدتاً از زاویه جنسی نگاه میکند، و همه‌ی زنان خانه‌دار را (بدون تفکیک طبقاتی) به‌نحوی روسپی می‌پندارد.
وقتی سکه یک پول سیاه است!
انسان در عصر سرمایه داری ناگزیر واجد منافع طبقاتی است که در گروی نفی منفعت طبقه ی دیگر است. عدم دخالت این موضوع در تحلیل به معنای پوشاندن این مسئله ی اساسی است. پیش از آنکه بخواهیم در ذهن خود با همان دغدغه مندی رمانتیک بر اساس وجه اشتراک انسان بودن (به معنی دهان داشتن، دست داشتن، پا داشتن و ...) پروژهای رهایی بخش برای انسان تجویز کنیم...
چرا اسرائیل نباید وجود داشته باشد
اسرائیل در سراسر کرانه‌ی باختری دیوارهای بتونی به‌ارتفاع 8 متر برای جدا کردن شهرک‌های غیرقانونی یهودیان از جوامع فلسطینی‌ها و محدود کردن حرکت آنها بنا کرده است. علاوه‌بر ساختن این شهرک‌ها، اسرائیل ضمناً در کرانه‌ی باختری بخش‌های صنعتی‌ای ایجاد کرده که کارگران فلسطینی در آنها مجبور به‌تحمل شرایط طاقت‌فرسای کاری و دست‌مزد‌های ناچیز هستند. اختلاف آشکاری که بین حقوق یهودیان مهاجر نسبت به‌فلسطینی‌هایِ ساکن در سرزمین‌های اشغالی وجود دارد، نشان‌دهنده‌ی سیستم آپارتاید است.
چند مصاحبه با زنان طبقه کارگر در غرب لندن ـ قسمت سوم
در روستای کوچکی به‌نام پنجاب Punjab در هند متولد شدم. مادر، برادر، خواهر و زن برادرم هنوز در آن‌جا زندگی می‌کنند. دو برادر و یک خواهر دارم. من جوان‌ترین فرزند خانواده هستم. در آن دوران پول زیادی نداشتیم. مزارع و زمین‌های اطرافِ روستای ما از املاک زمین‌دارای بود که مادرم و گه‌گاهی هم من و خواهرانم در آن‌جا کار می‌کردیم. کار بر روی زمین فصلی بود. در زمان برداشت به‌مادرم در بریدن چغندر قند کمک می‌کردم. به‌علاوه، شالیزار برنج و مزرعه‌ی ذرت هم بود. پدر بزرگ و مادر بزرگم نیز از این نوع کارها انجام داده بودند.
کتابِ پس‌نشینیِ انقلاب روسیه 24-1920
فداکاری‌های مردم روسیه و همه‌ی سوسیالیست‌های جهان مانع از آن نشد که حزب پیش‌آهنگ در بحران هجوم و تحریم و توطئه، هژمونی سرآمدان حزبی را به‌تدریج جای‌گزین دموکراسی شوروی نسازد و به‌جای مشارکت کارگران، دهقانان و سربازان صرفاً از بسیج مردمی و آوردن آنها به‌خیابان برای تثبیت هژمونی خود بهره نجوید.
دو زمین [در امر مبارزهی طبقاتی]
همین‌ها هستند که از بین همه‌ی شعارهایی که کارگران سر می‌دهند، شعارهایی مثل «فلسطین، سوریه عامل بدبختیه» یا «دشمن ما همينجاست، دروغ میگن آمریکاست»[6] را دستچین می‌کنند تا در آتش دشمنی موهوم میان زحمتکشان منطقه بدمند، امریکا و شرکایش را که تا گردن در خون مردم منطقه و جهان فرو رفته‌اند تطهیر کنند و از اعتراضات کارگران قبایی برای سیاست‌های تجاوزکارانه‌ی آنها بدوزند. و نیز تلاش می‌کنند...
دست‌ها از ونزوئلا کوتاه!
آن‌چه در جریان هیاهوی مدیریت‌کننده‌ی ذهنِ توده‌ها توسط مدیای وابسته به‌جناح‌بندی‌های سرمایه جهانی نباید فراموش شود، این واقعیت است‌که کودتای امپریالیستی در ونزوئلا نه تنها امکان سازمان‌یابی ناچیز توده‌های کار و زحمت‌کشِ ونزوئلایی را از اینکه هم‌اکنون هست، خیلی کم‌تر میکند و به‌عبارتی به‌نابودی می‌کشاند و به‌هرنحو که بتوانند فعالین کارگری و مدنی صادق را به‌همراه کمونیست‌های غیرسازش‌کار به‌شدت سرکوب میکند...
«شوراگراییِ» خرده‌بورژوایی و اسماعیل بخشی
گرچه اراده‌ی دخالت‌گرْ در وقوع کیفیت عقلانی‌ـ‌انقلابی‌اش میتواند سازمان‌یابی شوراییِ مبارزات کارگری را از طریق تبلیغ و ترویج ایده‌های انقلابی و ایجاد نهادهای کمونیستیِ مخفی و بعضاً نیمه مخفی تدارک ببیند و حتی گامهایی در تسریع آن بردارد؛ اما آن‌چه ایجاد شوراها و سازمان‌یابی شورایی را از اساس ممکن می‌سازد، صرف‌نظر از چپ خرده‌بورژوایی که فقط بازی‌گر است، حتی نه اراده‌ی افراد و گروه‌های حقیقتاً انقلابی یا کمونیست، که وقوع موقعیت اعتلایی‌ـ‌انقلابی است.
در مذمت قیام بی‌سر!
در ایران نیز سخن‌گویان خرده‌بورژوایِ گفتارهای تحزب‌ستیز با هم‌دستی کسانی که در قالب احزاب کاریکاتوریِ خانوادگیْ تحزب را به‌ابتذال کشانده‌اند، توانستند تمام ارزش‌های سازمان‌یابی، انضباط‌پذیری، زندگی و مناسبات رفیقانه، عبور از هویت‌جویی [به‌حقیقتِ رهایی‌بخشِ مبارزهی طبقاتی]، و همه‌ی دیگر روابط و مناسبات این‌گونه را ازبین بُرده و «کادر»های خودرا را تا سطح فعالین صنعت حقوق بشر تنزل بدهند.
گروه 20، تجارت و ثبات مالی
مسئله‌ی بنیادین رشد اقتصادی برای اقتصادهای سرمایه‌دارانه، سودآوری سرمایه است. با استفاده از پایگاه داده‌‌های کلان اقتصادی سالانه‌ی اداره کل امور اقتصادی و مالی کمیسیون اروپا(EU-ANECO) می‌توانیم بازدهی خالص سهام سرمایه مربوط به‌بسیاری از اقتصادها را اندازه‌گیری کنیم. میانگین ارزش بازدهی خالص سهام سرمایه اعضای (G7) در سال 2005، درست پیش از رکود بزرگ، به‌اوج رسید.
درباره‌ی تغییر - قسمت دوم
بنابراین ـ‌با توجه به‌آن‌چه گفته شد‌ـ تعریف دقیق‌تر از «تغییر» عبارت است از: ربطِ متعین به‌دو ماهیت؛ [البته] با این تأکید که [هیچ] ربطی به‌دو ماهیت متعین نمی‌گردد، مگر از جنبه‌ی نفیِ آن دو ماهیت تا بتواند خودرا ثابت کند. برای مثال: هنگامی‌که یک شکوفه به‌میوه تغییر میکند، دیگر در میوه ماهیت شکوفه به‌چشم نمی‌خورد. ممکن است عناصر ساختیِ گذشته به‌صورتی در فرماسیون دوم ابقا گردد؛ اما آن‌چه مفهوم تغییر را عینیت می‌بخشد نه در عناصر ابقا شده، بلکه در عناصری یافت میشود که [در] هر دو شئ متغایرند و نفی شده‌اند؛
ارسطو و مفهوم متافیزیک
در این نحوه‌ی تفکر که متافیزیک نامیده میشود، اشیا و پدیده‌ها هم‌چون صور ذهنی آنها به‌مثابه‌ی موضوعاتی ثابت و لایتغیر، منفرد و مجرد و جدا از تأثیر و تأثر مرتبط با آنها، یکی پس از دیگری و بدون در نظر گرفتن روابطشان مورد بررسی قرار می‌گیرند. در نحوه‌ی تفکر متافیزیکی یک چیز یا وجود دارد یا وجود ندارد، چیزی نمی‌تواند هم خود باشد و هم غیرخود، علت و معلول در ربطی متقدم و متأخر هستند. طرز تفکر متافیزیکی در وجود امور بود و نبودشان و روابطشان را نمی‌بیند.
خیزش «جلیقه زردها» در مقابل نئولیبرالیسم
این‌طور به‌نظر می‌رسد که اگر فعالین با تجربه و رادیکال سندیکا‌ها و به‌ویژه تشکل‌های کمونیستی مخفیِ فرانسوی به‌روحیه پیکارجویانه «جلیقه زردها» تکیه کنند، و «جلیقه زردها» نیز به‌نوبه‌ی خود عناصر دست راستی «ناسیونال فرونت» را از صفوف خود برانند، پایه‌های پیوندی شکل می‌گیرد که طبقاتی و درعین‌حال میلیتانت خواهد بود.
چین، روایت یک انحطاط سوسیالیستی
اینکه چگونه چین از نوعی سوسیالیسم خودخوانده تبدیل به‌قدرتی امپریالسیتی شد جای بحث دارد، با این حال ذکر این نکته ضروری است که حاکمان چین در هیچ دوره ی تاریخی از این که در حال پیاده کردن سوسیالیسم اند و راه کمونیسم را در پیشگرفته اند کوتاه نیامده اند. هرچند نتیجه ی اعمالشان در برهه های به خصوص متأخر تعمیق هرچه بیشتر سرمایه داری و منتفع شدن هرچه بیشتر از این نظام بوده است.
هفت‌تپه، تاکتیک‌ها و راستای طبقاتی
چرا به‌گونه‌ای حرکت کنیم که برای یک لقمه نان بخورونمیر به«مقام معظم رهبری»، امام جمعه شوش، فرماندار و هر فرد و نهاد دیگری بیاویزیم که با استفاده از همین آیات و روایات و نهادها، ضمن اینکه میلیاردها اندوخته و بساط عشرت پهن کرده‌اند، فقر و فحشا و بی‌حرمتی را نیز در جامعه رواج دادند؟ چرا باید به‌گونه‌ای حرکت و مبارزه کنیم که «روحانیون، ائمه جماعات مساجد، اساتید و طلاب حوزه‌های علمیه» و امثالهم از مبارزهی برحق ما حمایت کنند؟ همه‌ی این‌ها و دیگر هم‌پالگی‌های دولتی و «غیردولتی‌شان» جزءِ لاینفک لشگر استثمار و سرکوب نیروی‌کار و کارگرند...
فقر کودکان در بریتانیا
مارکس به‌وضوح نشان داده است که ثروت عظیمی در بالای جامعه انباشت میشود، درصورتی‌که آن‌چه هم‌زمان در پایین جامعه تراکم پیدا میکند، «بدبختی، آزار و تنش، بردگی، جهل، خشونت و تخریب روانی» است. در همان هنگامی که بانک‌ها از سودهای [کلان] خود گزارش می‌دهند، میلیون نفر از کارگران (که نیروی کارشان ثروت واقعی جامعه را تولید میکند)، به‌زندگی با بدهی دائم و دریافت حداقل دستمزد مجبورند.
تقاضای حکم اعدام برای «جرجیس»!؟
در گفتگوهایی که در جمع 5 نفره‌ی «امید» داشتیم، یکی از افراد جمع (به‌جز زنده‌یاد یداله) از ملاقاتی صحبت کرد که به‌واسطه‌ی مهدی کوهستانی بین چند نفر از فعالین کارگری خارج از کشور [تعدادشان را نمی‌دانم] با خانمی به‌نام فرزانه صورت گرفته بود. این طور شنیدم که این خانم به‌مخاطبین خود می‌گوید که از طرف سولیداریتی‌سنتر (مرکز هم‌بستگی آمریکایی) است و خبر می‌دهد که این مرکز می‌خواهد به‌فعالین کارگری ایران (در داخل و خارج) کمک کند. ظاهراً جمع در مقابل پیش‌نهاد فرستاده‌ی سولیداریتی‌سنتر سکوت میکند. از جزئیات که چندان هم به‌یاد نمی‌آورم بگذریم، مسئله‌ی قابل توضیح این است‌که...
سکۀ ضرب شدۀ فمنیسم
در یکی از سفرهایی که به‌شمال می‌رفتیم، دوستی تحلیل می‌کرد که جاده‌ها و اتوبان‌‌های شمال، که شبیه به‌مارهای خزنده‌اند، در واقع دال‌هایِ مذکری هستند که بکری و پوشیدگیِ طبیعت مادینۀ زندۀ این خطه را می‌شکافند و بدین‌ترتیب راه را برای ورود سرمایه‌داری مردسالارِ مرکزگرایِ سرکوب‌گرِ متمرکزشده در تهران باز می‌کنند. تهران از نظر او مردِ بورژوایِ روسپی‌کنندۀ بی‌سروپایِ ابن‌الوقتی است که بنیادش برمار‌ـ‌اتوبان‌هایی است در خودش و در بیرون از خودش که به‌ر‌ویِ همۀ شهرهایِ اطرافش کشیده شده است
نکاتی درباره اعتصاب معلمان
مفاهیم و جملاتی هستند هم‌چون آزادی، دموکراسی، استبداد، آقازاده، سپاه، اصلاحطلب و... که اگرچه بعضی اوقات استفاده از آنها میتواند تبعات یک حرکت صنفی را تعدیل کند، ولی در واقع کار اصلی‌اش همان گنگ‌کردن موضوع است به‌نفع یک چیزی که اصلاً معلوم نیست چیست یا کیست. وقتی می‌گویند یک معلم آزادی و احترام و عدالت می‌خواهد، یعنی دقیقاً چه می‌خواهد؟ حقوق بهتر؟ شرایط زندگی بهتر؟ قراردادهای منصفانه؟ مزایا؟ جواب هرچه هست، بیایید از همان استفاده کنیم.
بیژن هیرمن‌پور، کمونیستی بی‌ادعا
بیژن، علی‌رغم اینکه به‌سادگیِ حرف زدن می‌توانست بنویسد، کم‌تر دست به‌قلم بُرد و مجموعه‌ی حجیمی از آثار از خود باقی نگذاشت. چرا؟ پاسخ به‌سادگی زندگی، ساده است. بیژن جستجوگری نبود که همانند بسیاری از مدعیان چپ و کمونیست، به‌دنبال جا و موقعیت خویش باشد. او در نظر و عمل براین باور بود که باید جا و وضعیت رابطه‌ی کار و سرمایه را شناخت تا بتوان گامهایی در راستای سازمان‌یابی طبقاتی و انقلابی توده‌های کارگر و زحمت‌کش برداشت.
رهایی کار
سرمایه به‌مثابه‌ی یک کلْ مجموعه‌ی ارزش‌های در دست سرمایه‌های منفرد است که مطابق با مفهوم سرمایه در حال خودگسترشی است. اشکال غیرصنعتی سرمایه که بخشی از ارزش اضافی تولید شده در حیطه‌ی تولید را تصاحب می‌کنند در این خودگسترشی نقش مستقیم ندارند. رابطه‌ی این اشکال سرمایه با سرمایه صنعتی در وهله‌ی اول به‌عنوان رابطه میان سرمایه‌ها در هنگام نظاره‌ی سرمایه به‌مثابه کل کنار گذاشته میشود.
تردستی و تاریخ، در نقد محمدرضا سوداگر و سید جواد طباطبایی
خواندن تاریخ، ساختن تاریخ است. این گزاره از دو جهت در اینجا برای ما حائز اهمیت و ضرورت است. نخست اینکه خوانش تاریخی را از تاریخ جدا نمی‌کند و قائل شدنِ شأنی بی‌طرف، علمی، فارغ از ارزش‌گذاری و بیرون از آن‌چه می‌خواند را منتفی میکند. به‌این معنی که همۀ مفاهیم، تحلیل‌ها و رویکردهای تاریخی را به‌همان میزان تاریخی می‌داند که اسناد، گزارش‌ها و مدارک و تبعاً به‌همان میزان که وقایع و اتفاقات را. در همین‌راستا آن‌کس که تاریخ را بلند و رسا می‌خواند و می‌سازد...
قرائت گرامشی
ناشناسی نویسنده، که او به عنوان یک قاعده برای روزنامه نگاری خوب پذیرفته بود (همه می دانند که بخش اعظم مقالاتش بدون امضاء منتشر می شدند)، بخشاً مشکلات غیر قابل رفعی در رابطه با جدا کردن مقالاتی که شخصاً توسط او نوشته شده اند از مقالات همکارانش خلق کرده است. این بقایای عدم اطمینان مهم ترین تفاوت را با دفاتر [زندان] که دستخط در آنان کیستی نویسنده را روشن می کند، تشکیل نمی دهند.
یادداشت‌ها
خاطرات یک دوست ـ قسمت نهم
... دختر آخری اما خودش با پسری که هم مرام سیاسیش بود تصمیم به ازدواج گرفت. و من تائید ناگزیر پدر را شنیدم که «بهش گفتم زندگی خودته بابا جون اگه آدم خوبیه و دوستت داره من حرفی ندارم». میر عباس با این اظهار چشم به من دوخت و منتظر تائید من بود. این دختر به‌زعم پدرش «انقلابی» شده بود؛ به تظاهرات میرفت، کوه نورد بود. دوستان پسر داشت و از همه مهم تر خودش انتخاب همسر کرده بود....
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت هشتم
آخرین پاراگراف قسمت هفتم
.... او که بی‌سامان بود، جستجوی سامان عاطفی را در بستری دیگر انتظار داشت. اما چنین نشده بود. اینجا هم یک گریزگاهی بود که بر همه ناتوانی ها و سستی های او در انتخاب، سرپوش می‌گذاشت.
یک‌بار از او پرسیدم چرا با این خانوم ازدواج کردی؟ گفت: «آقاجون و مامانم رفتن خواستگاری، فامیل بود. می‌گفتن دختر با کمالاتیه». پرسیدم پس چی شد؟ جواب داد «آخه من اسیر عشقم بودم». او اسیر ضعف نفس خودش شده بود. یک‌جای خیلی مهمی نتونسته بود اراده کنه، ولی آدرس غلط را به‌یاد سپرده بود.
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت هفتم
آخرین پاراگراف قسمت ششم
... البته میزعباس خودش هم بعد مرگ محترم خانم، دوبار دیگر به‌همان سیاق ازدواج کرد. اما دیگر اولادی نیاورد و به‌همان چهار فرزند از همسر اول و پنج فرزند از محترم خانم اکتفا کرد. همسران بعد از محترم خانم هم از وجاهت‌های زنانه‌ی خوبی برخوردار بودند. میزعباس قا در مناسباتی بسیار احترام‌آمیز زندگی کرد و از تائید همه ـ‌جز نقد آقا مهدی‌ـ بهره‌مند بود.
ادامه مطلب...استحاله‌ی برادرزادگی به‌رفاقت!؟
پاسخی به‌نوشته‌ی رضا رخشان در فیس‌بو‌ک‌که برای ماندگاری بیشتر در سایت «رفاقت کارگر» منتشر میشود.
نوشته‌ی: عباس فرد
رضا جان، از آن‌جاکه گفتگو یا جدل علنی من و تو در صفحه‌ی فیس‌بوک تو جریان یافته است، من هم از دوستان سایت «رفاقت کارگری» خواستم‌که نوشته‌ی تو و پاسخ من را در این سایت نیز بازنشر کنند تا ضمن دسترسی عمومی‌تر این نوشته‌ها، از ماندگاری احتمالی بیش‌تری هم برخوردار شوند. امید است‌که مخالفت شدیدی نداشته باشی. این را هم بگویم که فیس‌بوک مطلبی با این حجم را از من نمی‌پذیرد.
ادامه مطلب...در جواب رفیق عباس فرد
[این نوشته‌ی رضا رخشان در پاسخ به‌یادداشت «رضا جان تند رفتی!»، از عباس فرد است که در فیس‌بوک منتشر شده و به‌منظور جواب متقابل در اینجا نیز منتشر میشود].
ادامه مطلب...* مبارزات کارگری در ایران:
- آیا کافکا به‌ایران هم می‌رود تا از هفت‌تپه بازدید کند !؟
- نامه‌ای برای تو رفیق
- مبارزه طبقاتی و حداقل مزد
- ما و سوسیال دمکراسی- قسمت اول
- تجمع اول ماه می: بازخوانی مواضع
- از عصیان همگانی برعلیه گرانی تا قیام انقلابی برعلیه نظام سرمایه‌داری!؟
- ائتلاف مقدس
- وقتی سکه یک پول سیاه است!
- دو زمین [در امر مبارزهی طبقاتی]
- «شوراگراییِ» خرده‌بورژوایی و اسماعیل بخشی
- در مذمت قیام بی‌سر!
- هفت‌تپه، تاکتیک‌ها و راستای طبقاتی
- تقاضای حکم اعدام برای «جرجیس»!؟
- سکۀ ضرب شدۀ فمنیسم
- نکاتی درباره اعتصاب معلمان
- تردستی و تاریخ، در نقد محمدرضا سوداگر و سید جواد طباطبایی
- دختران مصلوب خیابان انقلاب
- «رژیم‌چنج» یا سرنگونی سوسیالیستی؟!
- هفت‌تپه و پاسخی دوستانه به‌سؤال یک دوست
- اتحادیه آزاد در هفت‌تپه چکار میکند؟
- درباره‌ی جنبش 96؛ سرنگونی یا انقلاب اجتماعی!؟
- درباره‌ی ماهیت و راه‌کارهای سیاسی‌ـ‌طبقاتی جنبش دی‌ماه 96
- زلزله‌ی کرمانشاه، ستیز جناح‌ها و جای‌گاه چپِ آکسیونیست!؟
- «اتحادیه مستقل کارگران ایران» از تخیل تا شایعه
- هزارتوی تعیین دستمزد در آینه هزارتوی چپ‌‌های منفرد و «متشکل»
- شلاق در مقابله با نوزایی در جنبش کارگری
- اعتماد کارگران رایگان به‌دست نمی‌آید
- زحمتکشان آذری زبان در بی‌راهه‌ی «ستم ملی»
- رضا رخشان ـ منتقدین او ـ یارانه‌ها (قسمت دوم)
- رضا رخشان ـ منتقدین او ـ یارانه‌ها (قسمت اول)
- در اندوه مرگ یک رفیق
- دفاع از جنبش مستقل کارگری
- اطلاعیه پایان همکاری با «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران»
- امضا برعلیه «دولت»، اما با کمک حکومتیان ضد«دولت»!!
- توطئه‌ی خانه «کارگر»؛ کارگر ایرانی افغانی‌تبار و سازمان‌یابی طبقاتی در ایران
- تفاهم هسته‌ای؛ جام زهر یا تحول استراتژیک
- نه، خون کارگر افغانی بنفش نیست؟
- تبریک به‌بووورژواهای ناب ایرانی
- همچنان ایستاده ایم
- درباره‌ی امکانات، ملزومات و ضرورت تشکل طبقاتی کارگران
- من شارلی ابدو نیستم
- درباره‌ی خطابیه رضا رخشان به‌معدن‌چیان دنباس
- قطع همکاری با سایت امید یا «تدارک کمونیستی»
- ایجاد حزب کمونیستی طبقه‌ی کارگر یا التجا به‌نهادهای حقوق‌بشری!؟
- تکذیبیه اسانلو و نجوا‌های یک متکبر گوشه‌نشین!
- ائتلاف‌های جدید، از طرفداران مجمع عمومی تا پیروان محجوب{*}
- دلم برای اسانلو می‌سوزد!
- اسانلو، گذر از سوءِ تفاهم، به‌سوی «تفاهم»!
- نامه‌ی سرگشاده به‌دوستانم در اتحاد بین‌المللی حمایت از کارگران
- «لیبر استارت»، «کنفرانس استانبول» و «هیستادروت»
- «لیبر استارت»، «سولیداریتی‌سنتر» و «اتحاد بین‌المللی...»
- «جنبش» مجامع عمومی!! بورژوایی یا کارگری؟
- خودشیفتگی در مقابل حقیقت سخت زندگی
- فعالین کارگری، کجای این «جنبش» ایستاده‌اند؟
- چکامه‌‌ی آینده یا مرثیه برای گذشته؟
- کندوکاوی در ماهیت «جنگ» و «کمیته‌ی ضدجنگ»
- کالبدشکافی یک پرخاش
- توطئه‌ی احیای «خانه‌کارگر» را افشا کنیم
- کالبدشکافیِ یک فریب
- سندیکای شرکت واحد، رفرمیسم و انقلاب سوسیالیستی
* کتاب و داستان کوتاه:
- بازنویسی کاپیتال جلد سوم، ایرج اسکندری
- بازنویسی کاپیتال جلد دوم، ایرج اسکندری
- بازنویسی کاپیتال جلد اول، ایرج اسکندری
- کتاب سرمایه‌داری و نسل‌کشی ساختاری
- آگاهی طبقاتی-سوسیالیستی، تحزب انقلابی-کمونیستی و کسب پرولتاریایی قدرت...
- الفبای کمونیسم
- کتابِ پس‌نشینیِ انقلاب روسیه 24-1920
- در دفاع از انقلاب اکتبر
- نظریه عمومی حقوق و مارکسیسم
- آ. کولنتای - اپوزیسیون کارگری
- آخرین آواز ققنوس
- اوضاعِ بوقلمونی و دبیرکل
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- آغاز پرولترها
- آیا سایه‌ها درست می‌اندیشند؟
- دادگاه عدل آشکار سرمایه
- نبرد رخساره
- آلاهو... چی فرمودین؟! (نمایشنامه در هفت پرده)
- اعتراض نیروی کار در اروپا
- یادی از دوستی و دوستان
- خندۀ اسب چوبی
- پرکاد کوچک
- راعش و «چشم انداز»های نوین در خاورسیاه!
- داستان کوتاه: قایق های رودخانه هودسون
- روبسپیر و انقلاب فرانسه
- موتسارت، پیش درآمدی بر انقلاب
- تاریخ کمون پاریس - لیسا گاره
- ژنرال عبدالکریم لاهیجی و روزشمار حمله اتمی به تهران
* کارگاه هنر و ادبیات کارگری
- شاعر و انقلاب
- نام مرا تمام جهان می‌داند: کارگرم
- «فروشنده»ی اصغر فرهادی برعلیه «مرگ فروشنده»ی آرتور میلر
- سه مقاله درباره‌ی هنر، از تروتسکی
- و اما قصه‌گوی دروغ‌پرداز!؟
- جغد شوم جنگ
- سرود پرولتاریا
- سرود پرچم سرخ
- به آنها که پس از ما به دنیا می آیند
- بافق (کاری از پویان و ناصر فرد)
- انقلابی سخت در دنیا به پا باید نمود
- اگر کوسه ها آدم بودند
- سوما - ترکیه
- پول - برتولت برشت
- سری با من به شام بیا
- کارل مارکس و شکسپیر
- اودسای خونین
* ترجمه:
- رفرمیستها هم اضمحلال را دریافتهاند
- .بررسی نظریه انقلاب مداوم
- آنتونیو نگری ـ امپراتوری / محدودیت‌های نظری و عملی آتونومیستها
- آیا اشغال وال استریت کمونیسم است؟[*]
- اتحادیه ها و دیکتاتوری پرولتاریا
- امپراتوری پساانسانی سرمایه‌داری[1]
- انقلاب مداوم
- انگلس: نظریهپرداز انقلاب و نظریهپرداز جنگ
- بُرهههای تاریخیِ راهبر بهوضعیت کنونی: انقلاب جهانی یا تجدید آرایش سرمایه؟
- بوروتبا: انتخابات در برابر لوله تفنگ فاشیسم!
- پناهندگی 438 سرباز اوکراینی به روسیه
- پیدایش حومه نشینان فقیر در آمریکا
- پیرامون رابطه خودسازمانیابی طبقه کارگر با حزب پیشگام
- تأملات مقدماتی در مورد کروناویروس و پیآیندهای آن
- تاوان تاریخی [انقلابی روسیه]
- تروریسم بهاصطلاح نوین[!]
- جنبش شوراهای کارخانه در تورین
- جنبش مردم یا چرخهی «سازمان‌های غیردولتی»
- جوانان و مردم فقیر قربانیان اصلی بحران در کشورهای ثروتمند
- دستان اوباما در اودسا به خون آغشته است!
- رهایی، دانش و سیاست از دیدگاه مارکس
- روسپی‌گری و روش‌های مبارزه با آن
- سرگذشت 8 زن در روند انقلاب روسیه
- سقوط MH17 توسط جنگنده های نیروی هوائی اوکراین
- سکوت را بشکنید! یک جنگ جهانی دیگر از دور دیده میشود!
- سه تصویر از «رؤیای آمریکایی»
- سه مقاله درباره‌ی هنر، از تروتسکی
- شاعر و انقلاب
- فساد در اتحادیههای کارگری کانادا
- فقر کودکان در بریتانیا
- قرائت گرامشی
- کمون پاریس و قدرت کارگری
- گروه 20، تجارت و ثبات مالی
- لایحه موسوم به«حق کار»، می‌خواهد کارگران را بهکشتن بدهد
- ماركس و خودرهایی
- ماركسیستها و مذهب ـ دیروز و امروز
- مانیفست برابری فرانسوا نوئل بابوف معروف بهگراکوس[1]
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- ملاحظاتی درباره تاریخ انترناسیونال اول
- ممنوعیت حزب کمونیست: گامی به سوی دیکتاتوری
- نقش کثیف غرب در سوریه
- نگاهی روششناسانه بهمالتیتود [انبوه بسیارگونه]
- واپسین خواستهی جو هیل
- واپسین نامه‌ی گراکوس بابوف بههمسر و فرزندانش به‌همراه خلاصهای از زندگی او
- ویروس کرونا و بحران سرمایه داری جهانی
- یک نگاه سوسیالیستی بهسرزمینی زیر شلاق آپارتاید سرمایه
