کوبانی، شرق اوکراین و استالینگراد!

براساس خبرهائی که از هرسو می‌رسد، هم‌اینک کردهای سوریه و به‌ویژه آن نیروهائی که در اطراف کوبانی سنگربندی کرده‌اند، با نبردی سنگین و حماسه‌آفرین در مقابل جنایت‌کارانِ «خلافت اسلامی» (این نوکران طاغی که خودرا ارباب تخیل کرده‌اند) قرار گرفته‌اند تا به‌بهای مرگ شرافتمندانه از حق زندگی و شایستگی‌های انسانی خود، خانواده و وابستگان خویش دفاع ‌کنند.

من شارلی ابدو نیستم

توضیح رفاقت کارگری: علی رغم اینکه روش عمومی سایت رفاقت کارگری فقط انتشار مطالبی است که توسط رفقای همکار سایت نوشته یا ترجمه شده اند، و دلیل اعمال این روش تلاش برای جلوگیری از تبدیل شدن به یک هاب Hub عمومی از مطالب کارگری است، اما در برخی موارد ضرورت دارد که برای این روش عام استثنا قائل شویم. اطلاعیه رضا رخشان با عنوان «من شارلی ابدو نیستم» از جملۀ این موارد است.

من شارلی ابدو نیستم - نوشتۀ رضا رخشان

آلاهو... چی فرمودین؟! (نمایشنامه در هفت پرده)

پردۀ نخست:
صحنه تئاتر با تزئینات «تروریستی» و هالیوودی «الجیهادولآکبار» تزئین شده است:
نمایش اینگونه شروع میشود که یک روزنامۀ آزاداندیش و «چپ» و مدافع آزادی بیان در پایتخت عاشق پیشگان (پاریس) برای دفاع از اصل آزادی بیان کاریکاتور «موهامد» (یعنی همان کسی که «جیهاد بازی» را به جان ما انسان های آزاداندیش انداخت) را در وضعیت خاصی با یک گوسفند به چاپ رسانده.

در اندوه از دست دادن رفیقی مبارز و ارزشمند

با تأسف فراوان خبر درگذشت رفیقمان هوشنگ عیسی بگلو یکی از مبارزین و زندانیان سیاسی رژیم شاه، در روز سی‌ام دسامبر سال 2014 را دریافت کردیم. فقدان این رفیق ارزشمند و گرامی را به‌همسر و فرزندان گرامی‌اش، و هم‌چنین به‌تمامی رفقا و دوستان دور و نزدیک و مبارزان راه سوسیالیسم وعدالت تسلیت می‌گوئیم. رفیق هوشنگ یکی از مقاوم‌ترین و وفادارترین مبارزینی بود که زندان‌های شاه در دهه پنجاه به‌خود دید. هوشنگ همواره موجب دلگرمی همه کسانی بود که در زندان همراه او بودند و با شخصیت قدرتمند و با نفوذی که داشت حتی بازجوها را به‌احترام وا می‌داشت.

آخرین آواز کراسوتکا

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم...
با قلم‌رنگِ دلِ رویائی
متهم بر گنه بینائی
نقشی از چهرۀ شیدا فکنم
خشم امروز به بیداری فردا فکنم
در زمستان خمار
«کراسوتکا»ی بهار
از کجا قصۀ تو شد آغاز؟
در کجا قصۀ تو پایان شد؟
در کجا خواندی تو، آخرین آوازت؟

پیدایش حومه نشینان فقیر در آمریکا

مقدمه مترجم: شاید تصویر عمومی در افزایش فقر در جامعه سرمایه داری، فقر سراسری و همگانی جامعه باشد که خود را به شکل ملموس‌تری در خانواده های کارگری نشان می دهد. به این ترتیب که رکود اقتصادی در جامعه سرمایه داری گریبانگیر تمام جامعه است و خانواده های کارگری به واسطه موقعیت طبقاتی و اقتصادی خود این فقر را بیشتر لمس می کنند. اما این دروغی بیش نیست، چرا که ثروت های تولید شده و آن ثروت‌ هایی که بازهم تولید می شوند در دوره های رکود اقتصادی دود نمی شوند و به هوا نیز نمی روند.

مصاحبه با یاروسلاو آلکساندرویچ وسکوئنکو

مقدمه مترجم: انتشار خبر مربوط به کشته شدن والریا لیاکووا (کراسوتکا) در لیسیچانسک و ترجمه خبر به زبانهای مختلف (از جمله فارسی) آغازگر مجموعه ای از عکس العمل های تند و بعضا افراطی بود که این خبر را جعلی و اقدام به انتشار آنرا معادل عملی نابخشودنی میدانستند. در مجموع می توان از بخش عمده این عکس العمل ها به عنوان یک کمپین هماهنگ چندزبانه نام برد. کمپینی که ضمن رد همه اسناد مربوط به این وقایع، عمدتا به شیوه رکیک ترین ناسزاگوئی ها، خود فاقد استدلال قابل پذیرش در اثبات دعویاتش بود.

درباره‌ی خطابیه رضا رخشان به‌معدن‌چیان دنباس

خطابیه رضا رخشان به‌کارگران معادن دنباس برای لحظه‌ای من را به‌زمانی بازگرداند که هنوز جوان بودم و سرشار از شور رفاقت و رفیق‌دوستی و در آرزوی جان‌باختن در مسیری که با جوهره‌ی رفاقت سنگ فرش شده باشد. خطابیه رضا رخشان یک بار دیگر تأکیدی روی این باور دیرینه‌ام گذاشت‌که طبقه‌ی کارگر در سیالیت تاریخی‌اش و علی‌رغم این‌که زیر شدیدترین سرکوب‌های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی قرار داشته باشد، هرگز منحط نمی‌شود و اطلاق کلمه‌ی منحط به‌این طبقه فقط و فقط بیان‌گر انحطاطِ گویندگان آن است. شاید من یا رضا رخشان در اثر هزار فشار آشکار و پنهان

نگاهی طبقاتی و مارکسیستی به‌‌حال و آینده‌ی کردستان سوریه

مقالات و نوشته‌های فراوانی، از زوایای ظاهراً متنوع و گوناگونی در مورد کردهای سوریه، «حزب اتحاد دمکراتیک» و به‌خصوص در مورد کوبانی و پید (PYD) نوشته شده است که درکلی‌ترین دسته‌بندی ممکن به‌دوسته‌ی انبوه ستایش‌گران کوبانی و منتقدین قلیل آن تقسیم می‌شوند. ما پیش از این در دو نوشته‌ی «کوبانی، شرق اوکراین و استالینگراد!» و نیز کوبانی در فراسوی نیک و بد» بررسی و تحلیل خود را

اعتراض نیروی کار در اروپا

همان‌طور که حدود یک‌سال و نیم پیش در ابتدای کتاب «موتسارت، پیش‌درآمدی برانقلاب» تحت عنوان «سه نکته‌ی توضیحی از ویراستار» یادآور شدم، این کتاب قبل از «موتسارت،...» توسط دوست بسیار مهربان و عزیزم کا. الف ترجمه‌ی گفتاری شده بود و آماده‌ی تبدیل به‌نوشتار و ویرایش بود. طولانی شدن کاری که من می‌بایست انجام می‌دادم، به‌غیر از دیگر مشکلات معیشتی‌ و اجتماعی و سیاسی، ناشی از بیماری نیز بود که توان ناچیزم را به‌شدت کاهش داد.

والریا لیاکووا

دوستانش او را «کراسوتکا» یعنی «زیبا» صدا میکردند. نه فقط به خاطر اینکه صورت زیبائی داشت. یکی از دوستانش میگوید زیبائی او فقط در چهره اش نبود، در لوگانسک دختران بسیار زیبائی وجود دارند ولی بیشتر آنها این لقب را از دوستان خود نمیگیرند. «کراسوتکا» در زبان روسی بیش از آنچه که به زیبائی چهره اشاره کند، زیبائی انسانی و قلبی مهربان و پرمحبت را بیان میکند.
در نوامبر 2014 گروهی از جوانان 16 ساله قصد داشتند که به میلیشیای نواروسیا در دنباس بپیوندند.

یادی از دوستی و دوستان

گاهی اوقات زمان‌های گذشته، زمان حال را احاطه می‌کند. نه این‌که واقعاً آن‌چه فاقد ماهیت است و فقط نشانه‌هایی از آن باقی است، ماهیت فی‌الحال موجود را جادوگونه به‌درون خویش بکشاند. نه؛ صحبت برسر بازگشت به‌گذشته‌ی فاقد ماهیتْ به‌واسطه‌ی ذهن و خاطراتی است‌که توسط رویدادهای حال حاضر برانگیخته می‌شود. نه این‌که چیز یا رویدادی با جوهره‌ی مشترک یا هم‌راستا در حال حاضر، گذشته را تداعی کند. نه؛ آن‌چه در حالِ حاضرْ گذشته را برمی‌انگیزاند و به‌اصطلاح تداعی می‌کند، حتی می‌تواند به‌واسطه‌ی هم‌سانی در شکل و تناقض در جوهره نیز باشد.

دربارۀ مفهوم ماده

چند نکته به‌جای مقدمه: ــ این نوشته ازجمله درس‌نامه‌هائی است‌که در سال‌های 67-65 (در ادامه‌ی تلاش‌های مبارزاتی‌ـ‌‌آموزشی‌ـ‌کارگری) توسط ترکیب پیچیده‌ای از کارِ کارگران سوسیالیست و روشنفکران انقلابی تدوین و در هسته‌های کارگری تدریس می‌شد. همان‌طورکه پیش از نیز به‌طور گذرا و پراکنده اشاراتی داشته‌ام، شکل‌گیری این هسته‌های که مجموعاً و به‌طور غیررسمی «سازمان سرخ کارگران ایران» نام گرفت، به‌اوائل سال 58 برمی‌گردد.

پاره‌ای مسائل فلسفی پیرامون مفهوم ماده

یک توضیح ماقبل مقدماتی: نوشته‌ی حاضر که برای اولین‌بار منتشر می‌شود، یکی از درس‌نامه‌هایی است‌که در نبود شبکه‌ی مناسبات شکل‌دهنده‌اش و نیز گفتگوها و تبادلات جاری در آن مناسبات، باید با دقت و برای چند و شاید هم چندین بار خوانده شود. قصد تدوین‌کنندگان این درس‌نامه‌ها انتشار بیرونی آن نبود. زمانه‌ای‌که ‌شکل‌گیری این درس‌نامه‌ها را زمینه ساخت، تفکر جمعی و طبقاتی را پیش‌نهاده داشت؛ و تبادلات مفاهیم فلسفی و ایدئولوژیک را در بستری می‌طلبید که فراتر از نوزاییِ مفاهیم،

اتحادیه ها و دیکتاتوری پرولتاریا

هشت ساعت کار روزانه، افزایش دستمزدها، و مزایای اجتماعی قانون، به‌[اصل] سود دست نمی‌زنند؛ عدم تعادل‌هائی که اقدامات اتحادیه‌ای در سنجش تنظیم سود مستقیماً به‌ارمغان می‌آورند، دوباره آرام می‌گیرند و در بازی رقابت آزاد برای کشورهائی در اقتصاد جهانی (مانند انگلستان و آلمان) و نیز در حمایت از تولیدات داخلی برای کشورهائی با اقتصاد محدود‌تر (مانند فرانسه و ایتالیا)جای تازه‌ای برای خود پیدا می‌کنند.نظام سرمایه‌داری، افزایش هزینه‌های عمومی تولید را مستقیماً به‌پای توده‌های بی‌شکل ملی یا به‌پای توده‌های تحت استعمار می‌نویسد.

جوهره‌ی مبارزاتی کارگر یا ذات انقلابی پرولتاریا

مدخل: بحث اصلی این نوشته بیان استدلالیِ این حقیقت است‌که مناسبات شاکله‌ی کارگران (به‌مثابه‌ی فروشندگان نیروی‌کار و نیز بازتولیدکنندگان رابطه‌ی کار‌ و ‌سرمایه) در مقایسه با مناسباتی‌که سازا و شاکله‌ی پرولتاریا (به‌مثابه‌ی گورکن نظام سرمایه‌داری و لغو‌کننده‌ی استثمار انسان از انسان) است، در ضمن هم‌گونگی‌ها و اشتراکات فراوان، اما کیفتاً متفاوت‌اند. به‌بیان دیگر، جوهره‌ی مبارزاتی و مبارزه‌جویانه‌ی کارگران ضمن این‌که دارای این امکان و قابلیت است‌که به‌ذات انقلابی و کمونیستی پرولتاریا

خندۀ اسب چوبی

(ادامۀ «پرکاد کوچک» و قصۀ اول از «قطار سریع‌السیر پوتمکین»)
در طبیعتی که هر منظرۀ روح‌نوازش، عینیت زیبائی را به‌نمایش می‌گذارد؛ هر رودخانه‌ای، هر دریائی و هر اقیانوسی، تودۀ عظیمی از قطره‌هاست. هر قطره به‌طور جداگانه شکل عنصری آن به‌شمار می‌رود، بنابراین بررسی ما از نگاه‌‌مان به‌قطره‌های آب آغاز می‌شود.
قطرات آب، در جریانی هوس‌باز و بی‌محابا، در بستر رودخانه کوچک لوهان در کنار شهر لوگانسک، می‌رفتند تا سفر طولانی‌شان را به‌سوی رود دونتسک آغاز کنند، تا از آنجا به رودخانۀ رویائی دون بپیوندند تا میعادگاه عاشقانی باشند که از جان گذشته،

کوبانی در فراسوی نیک و بد

«از نظر ما نادرستی یک حکم به‌هیچ‌وجه موجب رد آن نمی‌شود؛ زبان تازۀ ما در این باب طنینی از همه شگفت‌تر دارد. مسئله این است که باید دید آن حکم تا کجا پیشبرندۀ زندگی و نگه‌دارندۀ زندگی و هستی نوع است و چه بسا پرورندۀ نوع؛ و گرایش اساسی ما به‌تصدیق این نکته است که نادرست‌ترین حکم‌ها (از جمله حکم‌های ترکیبی پیشین) برای هستی ما ضروری‌ترین چیزها هستند، زیرا انسان نمی‌تواند زندگی کند مگر با اعتبار دادن به‌افسانه‌های منطقی، با سنجش واقعیت با میزان جهانی یکسره ساختگی و مطلق و یکی با خود، با تحریف دائمی جهان به وسیلۀ اعداد؛

سمن بویان کوبانی

سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند، بنشانند
غبار شومِ تقدیری که جغدی می کند آواز
به مسمارِ نفیرِ هلهله
در شامِ دلمرده
به دور از چشمۀ آب حیاتی تب زده
در موسم صحرا

پری رویان قرار از دل چو بستیزند، بستانند
به مشتی پُر گره
در هر گره یادی ز کوبانی

جنبش شوراهای کارخانه در تورین

نوشته‌ی: آنتونیو گرامشی / ترجمه‌ی: پویان فرد / ویرایش: محسن لاهوتی
یادداشت مترجم:
مهم‌ترین نکته‌ای که من از این مقاله آموختم، ضرورت یادگیری و یاد دادن در جریان مبارزه‌ی طبقاتی کارگران و زحمت‌کشان است. وقتی گرامشی اصول سازمان شوراهای تورین را برمی‌شمرد، از جمله می‌نویسد: شوراها موظف بودند که «همه‌ی کارگران را در امر مبارزه‌ی انقلابی و ایجاد دولت کارگری آموزش بدهد». این عبارت در واقع،

در کنار رود لوهان

چنین می گفت یک کارگر روس
نشسته در کنار رود لوهان
تفنگش را به شانه تکیه داده
به وقت شام و ترخیص گروهان

درباره‌ی مسئله‌ی اساسی فلسفه

مدخل: یکی از مهم‌ترین پروسه‌هایی‌که رَوندِ سازمان‌یابی سوسیالیستی را در عرصه‌ی مبارزات کارگری به‌کیفیت مطلوب و مؤثر می‌رساند (یعنی: مقدمتاً زمینه‌ی شکل‌گیریِ تشکل‌های فراگیر طبقاتی کارگران را فراهم‌تر می‌کند) گسترش کمی و کیفیِ تبادلات دانش مبارزه طبقاتی در درون و بیرون نهادها و مناسبات ‌کارگری است. با این وجود، آن اندک‌ نوشته‌هایی ‌که امروزه روز به‌بهانه‌ و تحت عنوان دانش مبارزه طبقاتی به‌نگارش درمی‌آیند و توقعِ تبادلِ آموزشی در درون طبقه‌کارگر را نیز یدک می‌کشند

پرکاد کوچک

(پیش درآمدی بر داستان «قطار سریع السیر پوتمکین»)

پرکاد کوچک، انورالفرقدین، اخفی الفرقدین، کوکب شمالی و سپس فرقد و ویلدیور (ایلدون) [1]؛ همان شش یار دلاور و وفاداری که از گذشته ای به نزدیکی ازل، تا آینده ای به دوری ابد، ستارۀ شمال را همراهی میکردند و او را در شبهای هدیه بیهمتای نورش به راه گمگشتان و وحشت زدگان بیابانها و دریاها، تنها نمیگذاشتند؛ امشب نیز به همان دلاوری و شادمانی دیرینه به دنبال ستاره شمال راه افتاده بودند تا مبادا دل ستاره از تنهائی خسته شود و یادش برود که تابیدنش را دلیلی است.

داعش، پیش‌شرط‌ها و انترناسیونالیسم !؟

شش نکته به‌جای مقدمه:
(1) در هیجدهم ماه گذشته (اوت 2014) دو فایل صوتی توسط بهمن شفیق به‌شکل سخن‌رانی در سایت امید منتشر شد که عنوان آن «سرنوشت خاورمیانه در جهان متلاطم: بحثی دربارۀ چشم اندازهای یک خاورمیانه سوسیالیستی» است. سخن‌ران طی صحبت‌های خود سه بار پیشینه‌ی بحث را به‌گذشته‌ای ارجاع می‌دهد که ناگزیر شامل من نیز می‌شود. چراکه من در حدود 10 سال با سایت امید همکاری می‌کردم؛

تئوری «مزد و حقوق‌بگیران» - ترفندی برای انحلال اراده‌ی طبقه‌کارگر

مقدمه:
وضعیت فی‌الحال بورژوایی و حاکم برهستی انسانی، امکانات ناچیز ـ‌اماـ واقعی‌، و نیز ضرورت حرکت برخلاف وضعیت موجود، چنین حکم می‌کند که هم‌زمان با کارهای عمدتاً عملی و پاسخ‌گویی به‌ارتباطات و مناسباتی‌که لازمه‌ی سازمان‌یابی طبقاتی و کمونیستی است؛ نیرو و وقت مناسبی را نیز به‌امر تدارک تئوریک و آموزش

 «مانیفست جبهۀ آزادی خلق اوکراین»؛ کارگری یا غیرکارگری؟

ترجمه و تحقیق: بابک پایور

مقدمه:

هم‌اینک جنگی جنایت‌کارانه توسط الیگارش‌هائی که از طرف بورژوازی آمریکائی‌ـ‌اروپائی و همه‌ی نهادهای وابسته به‌آن‌ حمایت می‌شوند، برعلیه همه‌ی آن‌ اوکرائینی‌هائی‌که با فاشیست‌های حاکم فاصله دارند و به‌آن‌ها تمکین نمی‌کنند، در جریان است. کانون این جنگ که درعین‌حال نشان‌دهنده‌ی مقاومتی قهرمانانه برعلیه فاشیسم است،

راعش و «چشم انداز»های نوین در خاورسیاه!

چهارشنبه 5 فوریه 2031 !
خبرگزاری بی بی سی:
به گزارش خطاءالدین غیاث آبادی بن کامرون، خبرنگار انگلیسی الاصل بی بی سی در شهر الحماریه (بغداد سابق) امروز پس از 34 روز نبرد خونین در بلاد خارستان که به شکست آخرین صفوف مقاومت نیروهای تروریستی تکفاب Takfab و سقوط شهر خارآباد (مشهد سابق) به دست نیروهای نظامی راعش (راهزنان عراق و شام – Ra’ish) منجر گردید، طرح ژئوپولیتیک خاورسیاه (الشرق الاسود - Black East) به نتیجه نهائی رسید.

خانواده، آزادی و کمونیسم

به‌جای مقدمه:
نیمه‌ی نخست این مقاله در ایران (سال 1367) و توسط یک تشکل کارگری و کمونیستی در مقابله با کاهش تبادل ارزش‌های انسانی و خانوادگی نوشته شد که اینک با بعضی دست‌کاری‌ها جزئی منتشر می‌شود. اما نیمه‌ی دوم آن، که در سال 1378 در هلند نوشته شد و در شماره‌ی 18 نشریه کمون با اسم مستعار ناصر آذرپو منتشر گردید، تحت تأثیر مناسبات و شرایط نه چندان مناسب آن زمان یک بازنویسی دوباره و متأثر از مناسبات، شرایط و روح تازه‌پای زمانه‌ی کنونی