رادیو بی‌بی‌سی و تدارک حزب لنینی!!!

 لنین، تروتسکی، استالین و دیگر بلشویک‌ها ـ‌دست‌کم تا سال 1923ـ ضمن هم‌راسایی‌ در انقلاب اکتبر، جنگ برعلیه سفیدها، بازسازی صفوف حزبی و بسیاری از دیگر رویدادهای بزرگ، اختلافات گاهاً بسیار مشاجره‌آمیزی هم با یکدیگر داشتند. گرچه نقش لنین به‌مثابه‌ی خرد انقلاب با هیچ بلشویک دیگری قابل مقایسه نیست؛ اما بدون تروتسکی ویا بدون استالین و دیگر بلشویک‌ها روند رویدادها به‌احتمال بسیار قوی به‌گونه‌ای دیگر واقع می‌شد.

درباره ی سازمانیابی كارگری - کمونیستی و تفاوت آن با «تشكیلات» سیاسی

«كار تاریخاً ضروری» همانند هرشكلِ دیگری از بروز و تحققِ كار، به‌طور اجتماعی مادیت می‌گیرد و به‌تقسیمات معینی مشروط است. بااین تفاوت‌كه «كار اجتماعاً لازم» ـ‌درحاكمیت مناسبات كالائی‌ـ ذاتاً تثبیت‌كننده، و «كار تاریخاً ضروری» ـ‌در هرشرایط ممكنی‌ـ ذاتاً نفی‌كننده و استعلائی است. در حقیقت، تقسیم اجتماعی «كار تاریخاً ضروری»، همان جوهره‌ای است‌كه  در تبادلات درونی‌ـ‌بیرونی، یك «تشكیلات» را به«سازمان» فرامی‌رویاند و بالعكس.   

در اندوه مرگ یک رفیق

مرگ شاهرخ زمانی برای جنبش کارگری فاجعه‌ای غیرقابل وصف است. این مرگ به‌هرصورتی که اتفاق افتاده باشد، تخمه‌ی وحشت مرگ و تردید را در میان فعالین کارگری دَه چندان می‌کند. به‌همین دلیل است‌که مرگ این رفیق کارگر، علی‌رغم شیوه‌ها‌ی غیرقابل قبولش (به ویژه نامه‌نگاری‌های حقوق‌بشری‌اش) برای ما، اندوه‌زاتر از مرگ هر برادری است. زنده باد کمونیسم. 

درباره‌ی پرنسیپ‌های پرولتری

پرنسیپ پرولتری [برخلاف نگاه بورژوایی به‌هستیِ اجتماعی] به‌هیچ‌گونه شرف و اخلاقی باور ندارد؛ و اشخاص را نه برمبنای آن‌چه بوده‌اند و آن‌چه داشته‌اند؛ بلکه کاملاً برعکس، برمبنای آن‌چه هستند و به‌لحاظ انسانی اراده می‌کنند، می‌سنجد. اراده‌ی انسانی نیز در سازمان‌دهی موقعیت‌ها و مناسبات نوین ـ‌ازپس وضعیت‌های کهنه‌ـ و واگذاری آن به‌دیگران است که خودمی‌نمایاند. پس، به‌معنی دیالکتیکی و انقلابی کلامْ پرولتاریا از شرف گریزان است [و خودرا عاری از شرف اعلام می‌کند]؛ چراکه شرف به‌گذشته‌ای برمی‌گردد که در حال حاضر ماهیت ندارد و به‌تبادل [حقیقی] درنمی‌آید. 

تاوان تاریخی [انقلابی روسیه]

عظمت سیاسی و تاریخی بلشویک‌ها در این است که می‌دانند چگونه آموزه‌های کمونیستی را با ‌آگاهی جمعی مردم روسیه به‌یگانگی برسانند؛ آن‌ها می‌دانند که چگونه بنیاد‌های مستحکمی را بنا کنند تا جامعه‌ی کمونیستی تکامل تاریخی خود را آغاز کند. در یک کلام عظمت سیاسی و تاریخی بلشویک‌ها در این است که فرمول‌بندی مارکسیستی دیکتاتوری پرولتاریا را به‌یک واقعیت تجربی تبدیل کردند. آن‌گاه که انقلاب به‌عنوان دولت مادیت پیدا می‌کند و تبدیل به‌قدرتی سازمان‌یافته می‌شود، دیگر نمی‌توان از آن به‌عنوان یک حباب توخالی‌ که با لفاظی‌های‌هایش عوام‌فریبی می‌کند، یاد کرد.

رفرمیست‌ها هم اضمحلال را دریافته‌اند

اتحادیه‌ها با افشای بعضی از حقه‌بازی‌های به‌اصطلاح جدید بورژوازی که مجموع سالانه‌اش فقط در هلند به‌چند ده میلیارد یورو بالغ می‌شود، ‌ناخواسته‌ در نواختن ناقوسی شرک کرده‌اند که خبر از رقص شکستن زنجیرها می‌دهد. این ناقوس برانگیزاننده ـ‌درعین‌حال‌ـ پایان هستیِ همین اتحادیه را نیز اعلام می‌دارد. اگر به‌دقت گوش کنیم، صدای هنوز نه چندان قوی زنگ‌ها را می‌شنویم. زنگ‌ها ـ‌اماـ این‌بار برای پرولتاریا به‌صدا درمی‌آیند. پرولتاریایی که در آموزشگاه اروپایی‌ـ‌آمریکایی‌اش هنوز هم می‌تواند از شرق سر برآورد.

درباره‌ی ماتریالیسم دیالکتیک

اشارات پراکنده‌ای به‌حقیقت:

(1) این نوشته که دنباله‌ی منطقی، معقول و دیالکتیکی چهار نوشته‌ی منتشر شده در سایت رفاقت کارگری در رابطه با ماتریالیسم دیالکتیک است[1]، قبلاً هم ـ‌البته ‌با عنوان دیگری‌ـ در سایت امید منتشر شده است. گرچه غریب می‌نماید، اما حقیقت این است که قصد از تغییرِ عنوان این نوشته و انتشار آن در سایت امید ـ‌بیش از هرچیز‌ـ تشویق، ‌ترغیب ‌و تکریمِ دانشجویان «آزادی‌خواه و برابری‌طلب» در نمونه‌ی کسی بود که به‌تصور نادرست منْ همانند «گشایش روزنه‌ی نور از درون ظلمتِ جمهوری اسلامی» عمل می‌کرد.

آغاز پرولترها

تاواریش کلیمنت مولوتوفسکی بوتوف، که کارگران او را با نوعی حفظ فاصلۀ آمیخته با نگرانی «رفیق بوتوف» صدا میکردند و از بازماندگان خاندان مشهور «مولوتوف»ها بود؛ با چندتن دیگر از کارگران کارخانه واگن‌سازی پوتمکین، در جلسه‌ای که مخففاٌ آنرا «جمکماکوپ» یا با نام کامل آن، «جلسه مخفی کارگران معاصر و انقلابی کارخانه واگن‌سازی پوتمکین» نام داده بودند و در مقام رئیس جلسه، در کنار دیوار خاکستری بتونی، ایستاده بود. 
«جلسه مخفی کارگران معاصر و انقلابی کارخانه واگن سازی پوتمکین» (جمکماکوپ) البته چندان مخفی هم نبود

بررسی مقاله‌ای در مورد کار مولد و غیر مولد

توضیح مترجم:                                                                                   

آشنایی من با این مقاله توسط عباس فرد بود. قصد او از این معرفی بیش از این‌که به‌ترجمه مربوط باشد، به‌سئوالات و گفتگوهای پراکنده‌ای برمی‌گشت که بین ما جریان داشت. پس از مطالعه‌ی نه چندان عمیق و جدی مقاله، از عباس فرد خواستم که در فرصت‌های مناسب به‌بازخوانی آن بپردازیم. این بازخوانی، گفتگوهایی پیرامونی آن و بالاخره مراجعاتی که به‌آثار مارکس و مارکسیستی داشتیم، چند ماهی طول کشید.

درباره‌ی مبانی سازمان‌دهی پرولتری

چند توضیح لازم به‌عنوان مقدمه:
1ـ این نوشته که در جولای 1998 تحت عنوان «خدمت دوستان شورایی ـ درباره‌ی مبانی سازمان‌دهی پرولتری» برای چند نفر از دوستان و به‌منظور تبادل نظر در مورد ایجاد یک نهاد کمونیستی‌ـ‌‌انقلابی نوشته شد، برای اولین بار است‌که منتشر می‌شود. علت انتشار کنونی این نوشته، مقالات دیگری درباره‌ی «تدارک کمونیستی» و «حزب پرولتاریایی‌ـ‌کمونیستی» است‌که در دست دارم. منهای مختصات ویژه‌ی من در سال 1998 و نیز منهای پاره‌ای از نارسایی‌ها عمدی که به‌منظور ایجاد فضای نقد و بررسی ملحوظ شده است، من هنوز کلیات پرنسیپی این نوشته را قبول دارم و در مقالاتی‌که در دست دارم از آن استفاده خواهم کرد.

سه تصویر از «رؤیای آمریکایی»

یک توضیح لازم از ویراستار: حاشیه یا زاغه در این‌جا به‌بخشی از پایین یا کنار شهر اطلاق می‌شود که رانده شدگان از بازار کار، آواره‌ها، الکلی‌ها، معتادان به‌مواد مخدر و به‌طورکلی موجوداتی با شکل و شمایل آدم در آن زندگی می‌کنند که از چرخه‌ی سودافزایی بیرون انداخته شده‌اند و به‌همین دلیل دیگر به‌درد نظام سرمایه‌داری نمی‌خورند. شواهد و گزارش‌های بسیاری از این حکایت می‌کنند که حاشیه یا زاغه‌نشینی (Skid Row) در آمریکا به‌ویژه پس از بحران 2008 در حال افزایش است.

لایحه موسوم به«حق کار»، می‌خواهد کارگران را به‌کشتن بدهد

توضیحی از مترجم برای این ترجمه: اگر تصویری که ویل کرامر از خود می‌پردازد، حقیقت داشته باشد و اگر او به‌این تصویر متعهد بماند و در راستای آن عمل کند، چاره‌ای جز مراجعه  به‌مارکس نخواهد داشت تا به‌جای دریافت از طریق تجربه‌ی مکرر در مکرر، به‌حقایقی دست یابد که از ذات جنایت‌کارانه سرمایه ـ‌به‌ویژه در شرایط کنونی‌اش‌ـ سخن می‌گوید.

توطئه‌ی خانه‌ «کارگر»؛ کارگر ایرانی افغانی‌تبار و سازمان‌یابی طبقاتی در ایران

یک توضیح لازم: این مقاله متأثر از گفتگوهایی است‌که با رفیق عباس فرد داشتم. ضمناً نسخه‌ی نهایی نیز توسط او مطالعه و نکاتی را برای اصلاح پیش‌نهاد نمود.
مراسم 11 اردیبهشت (روز جهانی کارگر) توسط یکی از ارگان‌های چاره‌اندیشِ نسبتاً کلانِ نظام سرمایه‌داری در ایران که چهره‌ی ضدکارگری و سرکوب‌گر خود را به‌زیور کارگری نیز آراسته و عنوان کارگری را هم یدک می‌کشد، برگذار شد.

تفاهم هسته‌ای؛ جام زهر یا تحول استراتژیک

تفرد، ذهنی‌گرایی و «اپوزیسیون»

از آن لحظه‌ای که  تفاهم‌نامه‌ی لوزان در 13 فروردین منتشر شد تا این لحظه ده‌ها بیانیه، مصاحبه و نوشته‌ی فردی و گروهی در توضیح، بررسی و تحلیل این تفاهم‌نامه منتشر شده است، که بعضی از آن‌ها راه‌کار مقابله هم ارائه می‌کنند. ازجمله مسائلی که در رابطه با این‌گونه بیانیه‌ها و مصاحبه‌ها و نوشته‌ها جلب توجه می‌کند، افزایش روزافزون تعداد و مضامین دائماً در نوسان آن‌هاست.

سرود پرچم سرخ

(به مناسبت اول ماه می) 

با کار خود پی نهیم ما همه خشت دنیا را
بر پا شود زین همه کار ما بند دست ما
زنجیر بردگی
                بر پای زندگی
                این همه سهم ماست از کار
گر پیر و گر جوان،  در هر جای جهان

آیا سایه‌ها درست می‌اندیشند؟

صدای قلبم در جمجمه‌ام هم‌چون پتک می‌کوبید. عرق سرد تمام تنم را پوشانده بود. شاید تا به‌حال هرگز به‌چنین سرعتی ندویده بودم. این هم از بدشانسی آدم است که با چنین قرار مهمی که دارد، زمین و زمان دست به‌دست به‌هم می‌دهند تا شاید معجزه‌ای شود و آدم به‌قرارش نرسد. ولی واقعاً این قرار برایم حیاتی بود. این قرار شاید تنها امید برای زنده ماندن و از بدبختی گریختن من بود، آری حقیقتا این تنها امید بود.

دل هر ذره را که بشکافی، وحشت و مرگ در میان بینی!

(پیرامون تفاهم‌نامه هسته‌ای لوزان  - در پرتو طنز و تخیل و علم)
قابلیت یک کشور در ساخت سلاح اتمی و مدت زمان دست‌یابی به‌توان هسته‌ای نظامی؛ به‌هیچ‌وجه موضوعی صرفاً فنی و تکنولوژیک نیست، بلکه موضوعی است که با وجوه متفاوت ایدئولوژیک، سیاسی و نظامی در هم‌آمیخته است. کشور ایران را در این زمینه، علی‌رغم همۀ ویژگی‌های منطقه‌ای، نمی‌توان یک کشور کاملاً استثنائی تصور نمود.

در پاسخ به‌دعوت‌ «جهت همکاری برای ساختن حزب انقلابی طبقه کارگر»

توضیح مقدماتی:

این یادداشت در پاسخ به‌ای‌ـ‌‌میلی است‌که در سیزدهم آوریل (ساعت یازده و دو دقیقه) به‌میل‌باکس سایت رفاقت کارگری و نیز میل‌باکس رفقا پویان، بابک و عباس وارد شده است. ابتدا قصد داشتیم پاسخ این میل را (که در زیر مشاهده می‌کنید) مستقیماً برای ارسال‌کننده‌ی میل به‌طریق reply و به‌طور شخصی بفرستیم.

دادگاه عدل آشکار سرمایه

5 نفر از کارگران چادرملو به خاطر تحصن به یک سال حبس تعزیری و شلاق محکوم شده اند که البته با توجه به اینکه این  که کارگران فاقد سابقۀ محکومیت کیفری بودند و با توجه به سن و سال و کارگر بودنشان، حکم شلاق به پرداخت سه میلیون ریال جزای نقدی بدل از شلاق  و حکم یک سال حبس تعزیری به 5 سال حبس تعلیقی تغییر پیدا کرده است.
اتهام «جلوگیری از احقاق حق» به این دلیل مطرح شده است که کارفرما در دادگاه ادعا کرد کارگران معترض مانع از این شده‌اند که سایر کارگران سر کار حاضر شوند!!!

نبرد رخساره

صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت
گل بخندید که از راست نرنجیم ولی
هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت
تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد
هر که خاک در میخانه به رخساره نرفت
سخن عشق نه آنست که آید به زبان
ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت و شنفت! [1]

درباره‌ی منطق (یا ذات مفهوم)

توضیحاتی به‌جای مقدمه:
این درس‌نامه (نه مقاله) در ایران و در سال‌های 66-1365 تدوین شده است و همان‌طور که پیش از این هم توضیح داده‌ام، قصد از تدوین آن‌ (درست همانند دیگر درس‌نامه‌ها) سازمان‌دهی طبقاتی و آموزش‌ کادرهای رهبری‌کننده مبارزات کارگری در ابعاد مختلف، عمدتاً از میان کارگران و در راستای تدارک سازمان‌یابی پرولتاریایی طبقه‌ی کارگر بود. این درس‌نامه‌ها توسط آموزگارانی آموزش داده می‌شد که علاوه‌بر متن درس‌نامهْ مباحث مربوط دیگری را نیز

به آنها که پس از ما به دنیا می آیند

تبریک به‌بووورژواهای ناب ایرانی

هیپ هیپ، هورا[1]!

بورژوازی ایرانی به‌غیر از کارگر بسیار ارزان و تقریباً مفت، همه چیز داشت (گرچه قلابی و عقب‌افتاده)، مگر یک سایت اینترنتی به‌نام خودش: «سایت بورژوا»! پس، همه‌ی دنیا و آدم‌ها و حتی وحوش را سپاس می‌گذاریم که بورژوازی «ما» در حسرت داشتن سایت اینترنتی، هیچ‌جایش نسوخت!؟
هیپ هیپ هیپ، هوپ هوپ هوپ ـ هورااااا!

انتقال کارخانه‌ها از چین به‌آمریکا

یک نظرسنجی در مورد انتقال کارخانه‌ها از چین به‌آمریکا

واشنگتن، آژانس خبری AFP، براساس گزارش جدیدی از سوی «گروه مشاوره‌ی بوستون» که چند روز پیش منتشر شد، تولیدکنندگان بزرگ به‌طور فزاینده‌ای محل تولید خود را از چین به‌ایالات متحده منتقل می‌کنند.

همچنان ایستاده ایم

چندی پیش خانم شهناز نیکو روان در مطلبی مدعی شدند که اعضای هیئت مدیره سندیکای هفت تپه با سپردن تعهد به سرکار بازگشته اند.این در حالیست که ایشان به هر قصدی که این مطلب را گفته باشند وحتا اگر منظور نشان دادن دشواریهای اوضاع فعلی طبقه کارگر  بوده  است وبا این که مباره طبقه کارگر ،مبارزه ایست برای زندگی .

شهلا دانشفر در صف لیکود پارتی

کنایه‌های ادبی، کرشمه‌های کلام و بغرنجی‌های هنرورزانه بیان، در جایگاه خود بسیار زیبا هستند و دوستانی که نوشته‌های مرا تا حدودی می‌شناسند، مطلعند که اغلب بدون این آرایه‌های ادبی راضی به‌بیان مقصود خویش نیستم. اما اینبار ساده می‌گویم و از همۀ این آرایه‌ها پرهیز میکنم، زیرا افشای یک نوشتۀ به‌غایت ضدکمونیستی، ضد کارگری و متناقض با هر روش محتمل تحقیق مارکسیستی، شایسته هیچ آرایۀ فارسی نیست.
در این نوشته هرجا که از خانم شهلا دانشفر نام برده می شود،

درباره‌ی امکانات، ملزومات و ضرورت تشکل طبقاتی کارگران

یک نکته‌ی توضیحی:

این نوشته دو ضمیمه‌ی نقادانه در مورد دو نفر از طرف‌داران ایجاد «تشکل سراسری کارگری» دارد که در عین‌‌حال جزیی از متن است؛ بنابراین، از خواننده‌ی این نوشته می‌خواهم که ضمیمه‌ها را نیز مطالعه کند. ضمیمه‌ی دوم علاوه‌بر نقد دیدگاه یکی از طرف‌داران «تشکل سراسری کارگری» که در خارج از ایران اقامت دارد، حاوی نگاهی به‌مفهوم «جامعه‌ی مدنی» نزد هگل، مارکس و گرامشی نیز هست.

کوبانی، شرق اوکراین و استالینگراد!

براساس خبرهائی که از هرسو می‌رسد، هم‌اینک کردهای سوریه و به‌ویژه آن نیروهائی که در اطراف کوبانی سنگربندی کرده‌اند، با نبردی سنگین و حماسه‌آفرین در مقابل جنایت‌کارانِ «خلافت اسلامی» (این نوکران طاغی که خودرا ارباب تخیل کرده‌اند) قرار گرفته‌اند تا به‌بهای مرگ شرافتمندانه از حق زندگی و شایستگی‌های انسانی خود، خانواده و وابستگان خویش دفاع ‌کنند.